Dat was gisteren 12 december.
Eindelijk weer eens even frisse lucht en een frisse bries. Wandelen in Sentul. 55 minuten rijden en je zit in de bergen vol met natuur! Je kunt er zelfs Sereh (citroengras) plukken en mee naar huis nemen om op te eten. Dat hebben we dan ook laten doen.
Ik heb echt heel ver zelf gewandeld en zonder (hoorbaar) protest. Op mijn sandaaltjes met de tenen door de modder. Veel verder dan de vorige keer. Uiteindelijk mocht ik wel op de ruggen van de meneren, dat scheelt.
Eigenlijk verteld het filmpje wel alles, behalve dat één van die meneren wist dat er wel 40 soorten bananen zijn en hij ze allemaal kende. In Bahasa Indonesia, daar verstaan wij dus maar mondjes maat iets van. In ieder geval, we hebben gezocht en er zijn er wel duizend. Hier vind je er een paar.
Dit is een beginnende bananentros. In werkelijkheid is een bananenplant of bananenboom een kruid, en wel ’s werelds grootste kruid (kruidachtige). Volgens de tuinbouwkundige definitie wordt de banaan echter tot de groenten gerekend. Volgens de culinaire definitie is het echter een vrucht, omdat de banaan als nagerecht dan wel als tussendoortje wordt gegeten. Kijk dat zijn de weetjes waar je op uit bent.
Lekker lang filmpje met (iets te) harde muziek.
It wie wer in moaie dei!
Dzjez & Jay 
Ik heb genoten van de foto’s, vooral van de inlandse kinderen. zo zie ik mijzelf, mijn broertjes en zusjes, vredig lachend. Er is veel verandert, maar nog zoveel erg primitief. Hoe vredelievend de mensen zijn en hoe hulpvaardig. Ik hoop dat de jongens deze tijd als leerzaam mogen ondervinden en zij bij terugkeer naar Nederland ook kunnen laten zien. Bahwa kasih Allah dalam hati orang-orang ini hidup.=
Dat de liefde van God in de harten van deze mensen leeft.