Vanochtend kon mama uitslapen, dus was ik vroeg wakker. Ze hebben het nog even geprobeerd, maar uiteindelijk ben ik 
opgestaan. Eerste keer was ik er bijna ingetrapt met een flesje melk. En ook het tweede flesje was bijna gelukt, maar uiteindelijk om 10 over 7 zijn we opgestaan. Papa moest toch opstaan, dus dat was geen probleem.
Olpa en Olma kwamen vandaag en die waren vroeger dan gepland. Om 11 uur en dat was een eh, fijn weerzien. Eerst keek ik ze een beetje raar aan, maar toen Olma begon te praten, herkende ik haar stem en brak mijn lach door. Zo ben ik.
Het was direct heel gezellig, want ik liet zien en horen wat ik allemaal al kon en zij zeiden oh en ah en dat vind ik fijn en zij ook en zo is het cirkeltje dan weer rond. Dat is ook één van de redenen van bestaan voor grootouders en kleinkinderen, denk ik.
We zijn trouwens vandaag naar de ‘kinderboerderij’ geweest. Dat is een hele speciale en vooral heel bijzonder, want die is maar één uur per dag open. Eén uur, zo belangrijk! En ik was er helemaal klaar voor en had er echt zin in, totdat ik ontdekte dat er dieren op een kinderboerderij rondlopen en geen kinderen!
Schrikken met een hele grote ‘S’ was dat, tsja en wat doe je dan als gezonde baby?
HUILEN tot het brullen er op volgt, gepaard met grote snottebellen (waar Olma niet goed tegen kan en dus met zakdoeken in de weer weghaalt).
Nee, dat waren echt een serie schrikmomentjes. Bij de pauw en andersoortige gevleugelde vrienden, de paarden en de hele beestenboel. Logisch, want als je iets nog nooit gezien hebt en het beweegt ook nog, dan is dat best eng. Volgende keer gaat het vast al beter.
Op de terugweg heb ik even een powernap gedaan in de kinderwagen en haring gegeten, of omgekeerd, dat weet ik niet meer. Wat ik wel weet is dat we een heel eind gelopen hebben. Zelfs ik was er moe van en ik zat in de kinderwagen!
Toen we thuis waren, kwam papa ook snel en Olpa was aan het kokkerellen in de keuken. Met papa heb ik toen nog even gespeeld, want ik had hem vreselijk gemist! Hij laat me altijd schateren van het lachen en dat is de beste remedie tegen grote tranen. Van hardlachen ga ik me altijd goed voelen.
Maar goed, na zo’n dag komt er ook een nacht en daar had ik voor de gelegenheid wel zin in. Best moe hoor, na al die avonturen. Dan is het automatisch tijd voor avonduren. Met de oogjes dicht en met een mooie gedachte in slaap vallen….
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 