Het was een mooie dag. Fijn opgestaan, lekker naar de crèche, leuk gespeeld, lekker gedronken en toen was papa daar… En dat was bijzonder, want normaal haalt mama me en het was ook wat vroeger. Leuk!

Buiten scheen de zon met volle teugen! Het was zelfs warm. Heerlijk, ik hou daar nu al van, van zonnestralen. Daar ga ik ook van stralen. En toen gingen we naar een gebouw, wat ik vaag kon herinneren.

Daar was een hele lieve mevrouw en ik heb er echt op los gebabbeld. Dat klonk ook goed want er was een beetje echo en dan klinkt het beter. Een beetje El Vis Pres Lie. Yeah baby!
En er waren andere kinderen dus ik moest wel even met hen kletsen natuurlijk.

Toen ging ze me meten en ik ben 65 centimeter. Dat is 4 c e n t i m e t e r groter dan 8 februari! En ik weeg 7200 gram! en dat is dan weer bijna 1000 gram zwaarder. Dat is een heel pak suiker. Die melk van mama is goed! Daar groei ik van. En mijn hoofdomvang is 42 centimeter. Ook al 2 cm groter. Alles werk en alles functioneert, ik ben een gezonde jongen.

Maar toen werd ik ONBLIJ.
Die mevrouw gaf me zomaar een prikje in m’n bovenbeen en dat deed pijn! En dan denk je dat je er van af bent, geeft ze er nog één! Ik ben toen heel hard gaan huilen en kon echt niet meer stoppen. Mooi weer of niet! Gezellig of niet, het maakte me even niet uit! En het heeft best lang geduurd voordat ik bedaarde en uiteindelijk in slaap viel.

Maar daarvoor heb ik al weer gelachen gelukkig en was weer blij. Pijn word al wat minder, maar het is niet leuk!

Morgen ga ik er een extra blije dag van maken.

Deze slideshow vereist JavaScript.