Er zijn dit weekend ook veel kunstfoto’s gemaakt. Door mama, papa en Zelda, van mij, papa, Siebe, Zelda en Mama. Ik vind dat leuk, want die foto’s hebben soms iets magisch. Ik heb het er al eens iets over gezegd. Vroeger waren ze bang voor foto’s. Ze dachten dat foto apparaten, of Camera Obscura’s, elke keer als ze een foto namen een stukje van je ziel wegnamen en dat wordt lastig als je daar in gelooft en/of niet genoeg ziel hebt. Wij geloven dat niet en hebben genoeg ziel.

Ik denk dat je juist met deze kunstfoto’s een stukje van de ziel laat zien en dat is mooi.

Deze slideshow vereist JavaScript.