OK, ik moest er even op wachten maar daar zijn ze! En we hebben allemaal hetzelfde aangetrokken. Blauw, want dan staan we mooi op de foto. Is grappig, want ik herken ze echt! Ik zie ze en begin te lachen en ik voel me zo op m’n gemak, bij Siebe en Zelda.

Ik moest wel even wennen! Siebe had een kort koppie en dat was wel even wennen. Staat hem wel heel goed. Zelda ook, maar die had lang haar en dat is het nog steeds, alleen iets korter, bijknippen noemen ze dat, dus dat zie je dan weer minder. Wel weer een raar woord. Bijknippen. Dat kan toch niet?! Haar bij knippen. Maar goed, iedereen is aan dat woord gewend, dus.

Zo gezellig, daar moeten we altijd echt de tijd weer voor nemen. Lekker bij elkaar zitten. Even elkaar absorberen. Dat klinkt raar, maar dat is het niet. Zo voelt het. Elkaar zo een beetje voelen en opladen. Fijn is dat.

Daarna zijn we gaan wandelen en naar de winkel. Siebe bleef thuis, die is later gaan wandelen met papa en de honden. En we hebben daar hele leuke foto’s van, maar die zijn voor later. Echt waar! Heerlijk weer, weer. Stralende zon en fris om de snoet. Daar houden we van. Boodschappen voor macaroni en voor Zelda haar verjaardag want die vieren wij maandag al in Nederland. Bij Beppe. Macaroni! Ik vind dat niks (nog), maar Siebe en Zelda smullen er van. Alles op en Zelda 3 keer opgeschept. Niet te doen!

Daarna hebben we nog even brompotterig gekeken met elkaar. Grapje voor de camera! Lekker natafelen en dan is het bijna bedtijd voor mij….. zegt mama. Ik vind dat eigenlijk nog niet. Te gezellig.

Nog snel even bij Siebe en die heeft een leuke foto gemaakt. Heeft’ie een talent voor. En weet je wat leuk is? We horen Zelda keihard zingen boven. Leuk!

Deze slideshow vereist JavaScript.