Het was een beetje raar vandaag. Papa moest naar Rotterdam of zo en moest vroeg weg. Normaal brengt papa me en haalt mama mij op, maar vandaag was dat dus omgekeerd. En dan raken er mensen in de war. Vooral mama, die kwam er achter dat het niet leuk is mij achter te laten. Dat begrijp ik dan weer goed, want ik ben gewoon te leuk om achtergelaten te worden 😉
De creche was leuk en ik heb het drinken uitgesteld. Dat is leuk, dan zie je een lichte paniek ontstaan, want ja een kind moet drinken hè! Wat is er aan de hand! Maar om 10 voor 9 kon ik het echt niet meer uithouden en toen heb ik direct 2 flessen achter elkaar opgedronken. Logisch, want de laatste keer was om 3 uur.
’s Ochtends!
Toen kwam papa om 3 uur, want om half 4 moest ik naar het consultatiebureau. Alles even controleren en…. 2 prikjes dus. Dat was het wat ik vergeten was. Maar eerst even het goeie nieuws. Ik ben 68 centimeter en 7,9 kilo, ik ben vrolijk en sterk en alles is goed. En toen de prikjes.
Ik zag het niet aankomen en dat doen PIJN! En dan begin ik te brullen (de dokter zei dat ik goeie longen heb!). Vervolgens is er nog een prikje, meer pijn, nog meer brullen en toen pakte papa me op en ik was stil. 15 seconden na het eerste prikje en toen papa me terug op het aankleedkussen legde, lachte ik al weer. Het lijkt er op dat ik er geen last van heb. Cool!
(De foto’s zijn niet zo scherp want papa had het ook lastig…)
Ik was blij dat mama weer thuis kwam en mama was blij dat ze mij weer zag en toen waren we weer met z’n allen blij!
Dzjez & Jay 