Zaterdag was een rustig dagje. Papa is eerst gaan fietsen en mama met de foto’s bezig en ’s avonds ging papa weg naar een reünie in het verre Drachten (lijk op Dronten, maar is toch anders), dus was ik gezellig met mama. Is ook wel eens leuk en rustig! Lekker relaxed, ik in de box aan het kraaien en aan het spelen en mama op de kompjoeter met de foto’s. En dat zijn er veel. Heel veel!
Ineens kreeg mama een telefoontje op zaterdag en het nummer was….. van het huis van Olpa en Olma!
Maar die zijn er niet. Die zijn op vakantie en zijn in Duitsland, dus oei oei, wat is er aan de hand. Wie zou dat zijn?
Met trillende handen en een zenuwachtig oor nam mama de telefoon op.
Eh, hallo, zei ze…. Hallo, hoorde ze aan de andere kant van de lijn. Het andere kant van de lijn klonk de stem van Olma!
Dat was raar en leuk op het zelfde moment. Olpa en Olma waren naar huis gereden omdat de auto een raar sissend geluid maakte en aangezien ze nog heel veel moesten rijden namen ze het zeker voor het onzekere en zijn eerst naar huis gegaan om de auto te laten maken. Geen risico’s want het is een Landrover 😉 Dus maandag naar de garage.
Maar dat gaf natuurlijk wel de aanleiding om zondag even af te spreken. Het was toch moederdag, dus een extra aanleiding (Moeders zien er dan ook extra mooi uit is mij opgevallen). Zondagochtend heb ik lekker lang geslapen en toen gezellig bij papa en mam in bed. En het was lekker weer, dus papa heeft het gras gemaaid. Daarom was ik ook even buiten. even maar, want papa rook eens aan m’n broek en ja dus.
In ieder geval, naar Olpa en Olma. Ook voor mij was dat een verrassing. Ik heb een heel gaaf VW buisje gekregen uit Wolfsburg daar staan de VW fabrieken en daar zijn Olpa en Olma geweest, althans in het museum, want in de fabriek is niet gelukt. Stom hè! En natuurlijk bij ze op schoot en geknuffeld. Ik was blij ze weer te zien en ik had het gevoel dat zij ook wel blij waren mij weer te zien. Dat is dan wederzijds.
Ik heb ook appel gegeten en mama aardbei. Dat vind zij dan weer heel lekker en mag ik (nog) niet hebben. Is niet goed voor m’n buik. Maar, dat komt nog wel. Daarvoor hadden ze trouwens Thais gegeten. WOW dat ruikt lekker zeg en lekker pittig! Ook voor later.
Wie ik ook gezien heb zijn Bob en Marion en een vriendin van hun. Dat zijn de achterburen van Olpa en Olma en mama kent ze letterlijk al haar hele leven en nu kennen ze mij ook, alleen hadden ze me nog niet in het echt gezien. Wat een hartelijke en gezellige mensen zijn dat zeg! Ik begrijp wel dat Olpa en Olma hun achterburen willen zijn. Vrienden om de hoek zeg ik. Een dichtbije vriend en een goeie buur. Goed gezien. En ik hen dus en ik zal ze nog wel vaker zien. Ik hoorde ook dat ze m’n blog wel eens lezen dus: HOI! Bob en Marion!
Maar goed, aan alle gezelligheid komt een eind en dat is altijd later dan gepland, dus ik had een lekker lang dagje. Was ook nog niet echt moe hoor. Had m’n oogjes nog open in de auto. Plus het voordeel van de zomer is dat het lekker lang licht is hè! En dan slaap ik ook lekker. Morgen naar de crèche!
Oan’t moarn!
Jee, wat ontzettend leuk om te kijken en te lezen… Wat een mooi mensje, jullie zoon, en wat een bijzondere manier van schrijven heb je Gerard! lieve groeten vanuit zeg maar Drachten,
Baukje