;

Vanochtend zijn we gaan wandelen in het Roggebotbos met Iara en Farouche en ik had een hele stoere broek aan. Een echte boswandelingbroek en ik zat in de draagzak bij papa. Handig, dan zie ik veel en hoef ik zelf niet te lopen.

Het was al lekker weer deze ochtend en dan fluiten de vogels harder dan anders. Logisch, want ze willen allemaal een beetje harder fluiten en als je daar dan weer bovenuit moet komen, moet je weer harder fluiten, enzovoort. Je kunt je de vraag stellen waar dat stopt en het niet echt oorverdovend wordt, maar vogels hebben daar een haarfijn gevoel voor. Die weten wanneer je moet stoppen.

En de lucht is zo lekker fris zo vroeg, want de dauw die op het gras en op de blaadjes ligt, wordt door de zon terug verbannen naar damp zijn. Zo hangen ze de hele dag wat rond, totdat het weer avond wordt en afkoelt, of wanneer ze een regendruppel worden, maar dat is een ander verhaal. Maar die damp heeft een bijzonder geur. Dat maakt het zo fris.

Iara en Farouche hebben lekker gezwommen in een meertje, terwijl ik met papa op het bankje zat en mama de boel filmde. Mooi om te zien. Mama. En de honden. En de natuur.

Ik ben er lang bij gebleven, want het was gezellig en mooi, maar uiteindelijk ben ik wel in slaap gevallen.
Op de buik van papa!

;