Vandaag was een mooie dag. Nu zul je wel denken, Dzjez heeft veel mooie dagen en dat is waar. Die heb ik. Ik sta dan ook positief in het leven en laat geen lach ongelachen. Stel je voor, je bent een lach, je hebt daar je hele leven voor geoefend en op het moment suprème word je niet gelachen. Als lach moet dat een drama zijn. Ik denk dat het huilen je dan echt nader staat dan het lachen. Dus, daarom lach ik ze wel!

We zijn vanochtend naar het bos gegaan om te wandelen. Met ons zelf en de honden. Het was heerlijk weer. Een frisse zon en vogeltjes die er zin in hadden. En het rook ook errug lekker. En papa heeft een nieuwe camera gekocht, dus die moet getest worden. Vandaar dat er best veel foto’s zijn. Meer om te zien zeg ik dan! ik ben natuurlijk weer in slaap gesukkeld. Het zit ook zo lekker tegen papa aan…. De honden hebben gezwommen en dat was nodig ook. Farouche die heeft zichzelf in no-time omgetoverd tot een zwarte Bordeaux Dog, doordat ze haast kopje onder ging in een grote modderplas. Leuk dat ze dat vindt! Misschien moet ik dat ook eens proberen…. Gelukkig gingen we de omgekeerde weg en kwamen we nog langs het vijvertje.

’s Middags is papa gaan fietsen. Ik denk dat de frisse lucht hem geïnspireerd heeft. Dan heeft hij altijd zin om te fietsen. Uiteindelijk heeft is hij ook langs ‘ons’ wandelpad gefietst. Hij heeft ook een fotootje gestuurd om mama te laten weten dat alles goed gaat. Deze keer heeft hij, raar maar waar, een bloemetje in z’n haar. Grappenmaker! Maar ik lag lekker te slapen en mama ook, dus we hebben hem pas later gezien.Toen hij thuis kwam was ik net wakker en heb ik lekker met hem geknuffeld. En de kleuren van onze kleren passen bij elkaar, kijk maar.

Ik heb iets nieuws. Elke keer als ik op de grond mag liggen dan ga ik op reis. Ik ga dan kruipen en blijf nooit op de zelfde plaats liggen. Ik ga op zoek naar ‘dingen’ en draai van buik naar rug en omgekeerd. Heerlijk die vrijheid! ik ben benieuwd wanneer ik echt kan kruipen en hou je op de hoogte.

Ik ben ook in bad geweest en dan kun je goed zien hoe groot ik al ben. Had ik vroeger bij wijze van spreken agorafobie kunnen krijgen over de verhouding bad/Dzjez, vandaag zou je eerder geneigd zijn te spreken over claustrofobie. Wat dat betreft wordt het tijd dat ik kan zitten. Voordeel is wel, dat ik m’n hoofd niet meer onder water kan krijgen. Ik lig dus relaxed.

ik heb ook leuke aankleedkussenfoto’s. Voor op de schoorsteenmanteltjes. Of, moderner, de desktops.

Oant moarn!

Deze slideshow vereist JavaScript.