Soms heb je van die dagen waarop ineens iets gebeurt wat daarvoor nog niet is gebeurt. Ik denk dat je dat vooral hebt als baby. Als je groter wordt zijn er meer en meer dingen die je al eens gedaan hebt of meegemaakt, dus hou ik m’n ogen nu maar goed open.

Het was een ‘normale’ dag. Goed geslapen. Het ging van pratend in m’n slaap naar pratend wakker, zonder dat ik er echt erg in had. Ik denk dat mijn One Man Show opgevangen werd door de babyfoon, want na 5 minuten kwam papa pas. Ik denk dat hij een van m’n betere monologen onderbrak, maar ik kreeg daar een leuke dialoog voor terug en zelfs even een trioloog toen mama om de hoek kwam kijken. Aankleden, even Sesamstraat kijken en dan naar de crèche.

Op de crèche kreeg ik direct al veel aandacht van Ellen en dat levert haar dan weer een stralende lach op (daar heb ik er heel veel van en ik weet dat ze goed werken. Ze zorgen voor veel ‘goodwill’ als het ware, dus waarom niet!). Toen mama me kwam halen was het blijkbaar tijd om naar huis te gaan en dat vond ik een goed idee. Ik was redelijk hongerig, maar kreeg pas aandacht nadat papa en mama uitgeknuffeld waren. Die deden weer alsof ze elkaar dagen niet hadden gezien, wat onzin is natuurlijk. Het zijn net grote kinderen 😉

Eerst melk en dan ben ik rustig. Ik mocht bij papa op schoot toen hij terug kwam van hardlopen en dan heeft hij dorst, dus heeft hij een glas water. Mijn, dacht ik en ik grijp er naar. Papa aarzelde geen moment en deed het glas tegen m’n mond en met de ervaring van een oude Belg die al jaren een pint pakt in het dorpslokaal, dronk ik een slok water. Papa’s ogen werden groot en hij barst in lachen uit. Dus nog een slok. En nog één, totdat mama met een bekertje warme melk aankwam en dat dronk ik ook in grote teugen leeg. Lekker!

Kort samen gevat: Ik kan nu drinken uit een beker
(ik heb daarna nog 5 stukken courgette gegeten, een halve aardappel, mango én toen had ik nog dorst dus drinken bij mama, maar dat is niet de essentie, drinken uit een beker wel).

En dat zijn dan van die dingen die ik opeens kan. Net zoals het feit dat ik sinds deze week m’n eigen naam herken. Zeg Dzjez en ik kijk om. Wordt soms wel een beetje moe van mezelf, want ik wordt best vaak geroepen, dus kijk ik best vaak om. Maar goed, dat went.

Oant moarn

Deze slideshow vereist JavaScript.