Wat kan ik zeggen, we hebben veel gelachen. Een relaxed dagje, met z’n allen thuis. Op het gemak. Lekker rustig. Ik heb vandaag vooral geoefend.

Geoefend in eten (ben ik goed in), geoefend in kruipen (dat doe ik steeds beter….achteruit. En dan zit je ineens onder een stoel!), geoefend in staan (en dat gaat al maanden goed, ik kijk nu al nonchalant om me heen aan één hand en wiebel met m’n heupen), geoefend in lachen (maar dat is meer onderhouden, want ik ben lachend geboren zegt papa, en die kan het weten, want die stond er met de neus bovenop!) en vooral geoefend in onnozel doen.

Onnozel doen is goed. Dat zorgt voor een beetje contrast met alle mensen die de hele tijd zo serieus doen en maakt de wereld  wat leuker. Onnozel doen zorgt voor positieve energie en dat is goed.  Dat is wat ik vind.

Dus als papa me eerst in een winkelwagentje zet en tegen me begint te kletsen is dat leuk. Als hij in de supermarkt een doos op m’n hoofd zet vind ik dat heel grappig!

Trouwens, de hele tijd boodschappen doen terwijl ik in de kinderwagen zit is nooit grappig en dus ben ik blij dat papa me er zo nu en dan even uit haalt. Dan kunnen we donderjagen en gek doen. Ondertussen doen we boodschappen. Dat is het aangename met het aangename verenigen.

Ik heb vandaag ook brood met stroop gegeten en dat is lekker! Dat is echt smullen = met welbehagen eten. Nou dat doe ik. Smikkelen en smullen. Oh ja, wat ik nog vergeten was is een leuk filmpje van gister. Kijk maar even.

Ik heb ook nog even het stukje van Heineman gelezen. Natuurlijk wist ik het wel, dat hij overdag als ik er niet ben z’n ding doet. Ik vind dat goed. Als pop mag en moet je die vrijheid nemen, anders is er niks aan. Hij is een beetje m’n beschermengeltje en is altijd in de buurt. Heineman is een goeie vriend. Ga morgen nog wat spelen met hem.

OK, tijd om naar bed te gaan, voor weer een lange, ononderbroken nacht. Ik weet het morgen te zeggen!

Oant moarn.

Deze slideshow vereist JavaScript.