En dat is al te laat. ik heb al een paar dagen een snotneus met spectaculaire gevolgen. Het onderlaken van m’n bed lijkt op een abstract kunstwerk en m’n neusgaten leiden een eigen leven, met als gevolg een grote stapel zakdoekenpropjes. Maar, m’n humeur leidt er geenszins onder. Het was een vrolijke dag en ik heb m’n glimlachspieren weer eens getraind. Het begon al goed toen papa me uit bed haalde. Op één of andere manier hing daar ineens een hoed van mama aan een haakje van papa en daar moet mee gegrapt worden. Vandaar.

Ik heb trouwens de hele nacht doorgeslapen. Gisteren om kwart voor twaalf m’n laatste voeding gehad; terug naar bed, maar toen besefte m’n maag en vervolgens m’n hoofd en mond dat ik nog niet helemaal uitgedronken was, dus na de gebruikelijke brul, nog wat verder gedronken en dat was voldoende om me tot 7 uur zoet te houden. Van schrik had ik niet eens de behoefte te drinken. Wel om gezellig te doen. Nou ja, tot vlak voor vertrek, toen begon het hongerbeestje wat te grommen. Gelukkig leidde de rit me af.

Op de creche was het Ellen en dan ben ik direct in de gezelligheids/glimlachmodus. Als ze begint te praten word ik vrolijk en dat was al de tweede goede start van de dag. Ik heb me goed vermaakt en genoeg gedronken en geslapen en dat zijn dan weer de goeie ingrediënten voor een goeie post-creche periode thuis.

Lekker lachen met mama en lekker lachen met papa. Die kwam druk kletsend thuis en ging aardappeltjes schillen en boontjes doppen (dat kan hij goed zelf) en daarna ging hij even Skaten. Even energie opbranden en frisse lucht opsnuiven. Heeft’ie nodig, terwijl mama lekkere geuren uit de keuken aan het toveren was.. Toen’ie thuis kwam had ik al gegeten.

Ik heb nog wel even met de stapelschijven gespeeld met mama. Ik hou van de kleurtjes, vind het lekker ze in m’n mond te spelen of al tijgerend op te gaan halen (en daar heb ik een speciale manier voor, met m’n handjes onder m’n borst trek ik me op m’n elleboogjes vooruit terwijl ik met m’n benen duw. Cool, al zeg ik het zelf), maar daarna heeft hij me omgekleed van dag- naar nachtkleding en hebben we liedjes gezongen. Roodkapje of zo.

Ik mocht nog even opblijven op m’n kleed spelen en dat ging maar net goed, want ik was moe. Tijd om naar bed te gaan.

Jaja, it wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.