De dag begon heel rustig, daar was zelfs de dag niet op voorbereid.
Eerst niet hoor, toen was ik al wakker om 5 uur, zonder slaapzak, dus m’n ‘instinct’ was in de war en ik dacht dat het middag was en begon te babbelen en te spelen. Op één of andere manier had ik het gevoel dat mama en papa het daar niet mee eens waren. Na wat 
energieke melk van mama ben ik nog weer verder gaan slapen, tot het moment papa op stond. Nadat hij een foto had gemaakt werd ik wakker en zijn we opgestaan en…. uiteindelijk is mama met mij mee naar boven gegaan om me opnieuw te laten slapen. Ben je nog mee? Enfin, om een lang verhaal kort te maken, mama is gezellig met me in slaap gevallen terwijl beneden de zoete invasie aan de gang was, want werkelijk iedereen is langs geweest terwijl wij sliepen.
Maar goed, als het nodig is, is het nodig. Zo gaan die dingen.
Ik heb nog wal Andy even gezien hoor en Noa en Quin, maar soms heb je van die dagen waarin je uitvliegt en je eigen ding doet om vervolgens aan het eind van de dag de avonturen met elkaar te delen. En dat is mooi.
’s Middags ben ik met papa en mama naar de braderie geweest. Allemaal kraampjes en mensen in de Dorpstraat. super gezellig en we hebben een polootje op de groei gekocht. De zelfde als papa, die moet er nu zuinig op zijn, want de mijne kan ik pas over ruim een jaar aan…. dan zien we er hetzelfde uit. Dat deden we trouwens ook toen we terugkwamen en beiden even uitgeteld op het kleed lagen. Zo vader zo zoon, zo bijzonder zo gewoon.
Ik heb ook voor het eerst in m’n leven een haring gegeten en een op houtskool gestoofde kibbeling. Dat was trouwens een interessante man van de haring. Die woonde al 18 jaar op Vlieland en is in de winter Chef Kok. Mooie verhalen.
Die hoorden we ook van Nel. Die had ook de hele wereld meegemaakt en woont nu in Harlingen, maar stond vandaag mooie armbanden en ringen te verkopen op de braderie. Papa had op afstand een hele mooie, typische mama armband gezien en gekocht en dat was dus bij Nel. Zo gaan die dingen en we hebben voor volgend jaar een parkeerplaats ook. Plus ze heeft belooft ons te brengen en halen naar de boot. Zo zie je maar.
Daarna zaten we gezellig op ons terras, terwijl iedereen weg was. Uitgevlogen naar andere oorden en op de achtergrond klonk muziek. Dat kun je natuurlijk maar een bepaalde tijd weerstaan en dan MOET je er naar toe. Papa en mama wel, dus zijn we naar de muziek in de Dorpstraat gegaan en toevallig was dat tegenover een café. Super gezellig. We hebben lekker naar de muziek staan luisteren en dansen, terwijl papa en mama een biertje dronken. Zo hoort dat in de vakantie!
En toen kwam Bob. Bob wordt ook wel Bagage Bob genoemd, of Basketball Bob. BB dus en ik vond hem intrigerend. Ik had hem al gezien op z’n paard en wagen en hij heeft een hele mooie bruine kop, maar vandaag hebben we z’n geheim ontdekt: Hij heeft witte voeten. Ik vind hem cool en morgen gaan we dag tegen z’n paard zeggen. Hij was ook op televisje. Omrop Fryslân en hier kun je jet zien:
Toen we wegliepen zwaaide de hele band en riepen dat we snel weer eens terug moesten komen. Die waren al klaar en zaten gezellig een biertje te drinken. Jammer dat ze morgen niet spelen anders hadden we kunnen kijken. Nu moeten we volgend jaar terugkomen… maar dat is ook geen straf!
Jaja, it die wer in huule moaie dei!
Ien om net te ferjitten.
Oant moarn
Dzjez & Jay 