En het is de laatste dag op het eiland. En wat een mooie dag was het. We zijn gaan fietsen en het was zo heerlijk warm. En het was een beetje raar. Bijna mystiek, je kon de lucht niet over zien gaan in de zee. De overgang was compleet weg. Geen horizon en je kon er amper naar kijken, zo fel was het licht. Het was net alsof de zon of de zee, of samen, wisten dat we weg zouden gaan en ons in een innige omhelzing dag zeiden samen.
Misschien was dat ook wel niet zo, maar dan nog placht ik zo te denken. Soms moet je de dingen mooier zien of zeggen dan ze zijn. Dat vinden die dingen fijn en ongemerkt maak je de wereld een beetje mooier en dat doe ik graag.
Fietsen is leuk, ik proef de wind en de natuur en kijk om me heen. Dat is superieur, want als ik kruip kan ik veel minder per minuut zien dan nu.
We zijn ook gaan zwemmen in het lokale zwembad. Met Zelda, Noa, Quin, Nola, en nog veel meer. Ik mocht in het kleine badje met mama, want het grote was nog te diep. Op zich maakt het natuurlijk niet uit hoe diep het is. Of het nou 2 meter of 100 meter is, het is even diep als je er niet kunt staan. Ben benieuwd of en wanneer papa me eens meeneemt in het diepe. Zo is hij wel…
’s Avonds hebben we gek gedaan en hebben Beppe en Zelda Skip Bo gespeeld. Dat was gezellig en toen moest ik naar bed met een blauw oog…. Grapje! Dat was niet echt hoor! Beppe heeft gewonnen, maar op het nippertje hoor! Zelda volgde op de voet en wat mij betreft is ze net zo’n winnaar als beppe!
Ik weet het, het is een kort stukje maar ik was gisteren zo moe! Alsof ik de hele vakantie in de weer geweest ben. Het omgekeerde is waar, het was mooi weer en we hebben heel rustig aan gedaan. Soms denk ik, dat je van vakantie op een andere manier uitrust dan geen vakantie en juist op weer een andere manier moe wordt van het niets doen.
In ieder geval slaap ik vandaag uit, terwijl ik normaal vroeg wakker ben…
Dzjez & Jay 