Opstaan was was een fluitje van een cent, alleen strikt genomen kan ik nog niet opstaan. Ik kan alleen nog maar liggen, kruipen en zitten. Maar opstaan niet. Opstaan is dus een vreemd woord voor baby’s en daar moeten wij, baby’s united een ander woord voor verzinnen. Mmmm, daar moet ik nog eens over nadenken.

Het was een onrustig nachtje, paar keer wakker geweest, want ik had honger of zo, denk ik. Of wilde mama zien. Er is trouwens een duidelijk verschil tussen mama zien of papa zien. Ik vind alle twee zien het mooist op de wereld, maar de ene keer wil ik papa zien, maar als ik moe ben of me even rot voel dan wil ik mama zien. Niet alleen zien, maar ook voelen. Dan steek ik m’n armpjes uit om haar te pakken. Een andere keer wil ik graag bij papa zijn en dan kan ik hard schateren. Mooi hè, Yin en Yan, Papa en Mama, zo zie ik dat.

Het was leuk op de crèche. Telkens een nieuwe en deze keer was het een jong meisje. Die wind ik zo om m’n vinger, door gewoon te lachen en m’n KRGGGH-geluidje te maken. Grootste kans op succes. Vandaag dus ook. Vond het ook weer heel fijn toen mama daar ineens weer stond. Word ik dan weer blij van!

Maar wat schetst mijn verbazing? Niet werden m’n poezelige billen in de oude vertrouwde MaxiCosi gezet met m’n rug naar de rijrichting. Oh nee, deze keer was het een blauwe die naar voren gericht stond. Dat is andere hoek en serieus zitten. Dan ineens zit je hoger en kijk je vooruit en zie ik mama zitten. Wow, dat is gaaf, dat is nieuw op m’n netvlies. Nu nog een stuurtje en ik kan meerijden. Yep, ik wordt groter.

Dat geldt ook voor m’n eten. Vandaag heb ik worteltjes, aardappeltjes en nog iets gehad. Gek maar lekker. Eerst heeft papa me eten gegeven en toen mama. Conclusie: Het smaakt hetzelfde. Darna nog die overheerlijke, niet te versmaden, witte godentoetje: Yoghurt. Grappig om te zien hoe serieus papa dan aan het zitten is en mij aan het voeden. Tsja, hele verantwoordelijkheid hè!

En toen was ik moe. Geen vraag meer, tijd voor naar bed en dat is een dubbel gevoel. Aan de ene kant wil ik dat graag, maar een andere kant zegt: Nee! Ik wil niet slapen, maar wakker blijven. Dingen meemaken. Dokter Jeckyll and Baby Hyde. Raar gevoel hoor. Uiteindelijk wint Baby Hyde en ga ik slapen. Lange nacht is het plan!

It wie wer in moaie dei

Deze slideshow vereist JavaScript.