Ik ben niet normaal, zeggen ze op de crèche! Nou ja, wie zijn zij om dat te zeggen. Ze vinden het raar dat ik de hele dag wil staan. Op zich is er niets mis mee, maar dat doe je nog niet als je achteneenhalve maand bent vinden zij. Ik vind dat je dat dan juist wel moet doen. Anders lig je de hele dag maar op je buik, of zit je op je luierbips (als ik op m’n rug lig, dan blijf ik liggen als een schildpad trouwens en bewegen alleen m’n armen en benen, maar omdraaien doe ik niet.
Ik geeft toe dat is niet m’n beste pose, maar zo is het nou eenmaal). In plaats daarvan zoek ik alle mogelijke plekken waar ik me op kan trekken om er echter te komen dat aan het eind van m’n knieën nog een stukje been zit. Precies dat stukje dat tussen frustratie en euforie zit. Maar ik zet door! De wereld voorbij de mat!
Het was een heerlijk dagje op de crèche trouwens.Daphne was er en Benthe, alhoewel die direct naar bed ging toen ik kwam, en het was heerlijk weer. Dus m’n korte broek was goed gekozen. Ik heb goed gegeten en goed geslapen. Lekker veel fruit, appel, banaan, meloen. Hou ik van.
Mama heeft met Olpa en Olma gebeld en ik had het in de gaten. Voor het geval Olpa en Olma deze blog lezen (en ik wee zéker dat ze dat doen), kunnen ze mij zien terwijl mama aan het bellen is met ze. Ik ben trouwens vergeten Olpa te feliciteren! Die was jarig zaterdag en daarbovenop waren ze ook nog eens een mijloen jaar getrouwd afgelopen dinsdag. Dus DUBBEL gefeliciteerd. Ik haal het nog wel in.
Ik heb vandaag bruine bonden gegeten en weet nog niet echt of ik het lekker vind. IN ieder geval heb ik het niet van harte gegeten en is een deel van het bakje op mysterieuze op m’n gezicht verschenen. Al met al een mooi kunstwerk al zeg ik het zelf. Kijk maar eens naar de details. Ik ben een ware gezichtskunstenaar!
Voor het slapen gaan nog even ‘gespeeld’ met papa. Kijk maar naar het filmpje, dan begrijp je waarom ik een beetje Dzjizzy was.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 