De dag begon goed met de Friese Vlag Slab. Noem me patriottistisch, maar de boterham smaakt beter. Echt waar (en ook al is het perceptie, ik geloof in de perceptie als ik er beter van word. Dat is het leuke van perceptie en in dat opzicht veel beter dan decepties). IK had hem dan ik no-time op, inclusief de korsten.

We zijn boodschappen gaan doen en dat was gezellig. Echt waar. We gingen uitsluitend een ring kopen bij Kaatje, voor Angelique haar verjaardag en zijn daar wel een uur gebleven. Vooral mama en wij bleven dan bij haar. Maar ik heb lekker door de winkel gekropen en aardig gedaan tegen de mensen die daar werken.

Mama heeft ondertussen allemaal leuke dingetjes gevonden, die ze ons dan met een stralend gezicht toonde, waarop wij eenstemmig ‘oh’s’, ‘ah’s’ en ‘wat mooi’s’ slaakten (en gemeend hoor! Ze zag er prachtig uit, kijk later maar naar de witte jurk).

Daarna nog naar een andere winkel en daar hadden ze een watermasjiene staan en toen ik zag dat papa koffie dronk, moest ik ook koffie. Vandaar dat het dan weer goed was dat er een watermasjiene stond. En zo zie je maar weer, dingen gebeuren nooit voor niks. Ik heb wel een hele plastic beker opgedronken. Whaa! Lekker is dat dan, water.

Nog even naar de AH en dan naar huis. Ik heb me groot gehouden, maar op de terugweg kwam ik in een ruimte-tijd-paradox terecht en werd de lokale zwaartekracht op m’n hoofd keer 4 en op m’n oogleden, dus viel ik in slaap op de kinderwagensteun, die papa voor het gemak deze keer had gemonteerd. En zie zie je maar weer, dingen gebeuren nooit voor niks.

Voor de rest van de middag kan ik kort zijn. Zwembad! En ik er in, gefascineerd door de eendjes, het water en de grassprietjes. Farouche was trouwens ook erg geïnteresseerd in de eendjes. Uiteindelijk ben ik zelfstandig uit het water gekropen en gezellig bij papa en mama gaan zitten.

En toen moest ik nog even slapen, want we gingen naar het verjaardagsfeestje van Angelique en hierover kan ik ook kort zijn: Ik heb niet geslapen. Daar had ik geen zin in, dus zijn we gewoon maar op tijd gegaan.

Onderweg kwamen we velden met mais tegen en het grappige is dat die er eerst niet waren. De velden wel natuurlijk, maar de mais niet. Ongelooflijk eigenlijk hè, hoe zo’n klein zaadje zo snel zo groot kan worden. Dat blijft een wonderlijke gebeurtenis. En dat is dan alleen nog maar maïs. Ik ben ook ooit heel klein begonnen en kijk nu eens!

Ik vind feestjes leuk. Dan komen je allemaal mensen tegen en kun je bij ze op schoot zitten en grapjes laken. Daar ben ik goed in en ik hou dat heel lang vol ook! En wat dan gek is, is dat het licht dan ineens uitgaat.

It wie wer in moaie dei

Deze slideshow vereist JavaScript.