Het was een rustige nacht. Geen stemmen gehoord, alleen die van mezelf en papa heeft die ook gehoord…. om 2 uur vannacht. Soms heb je dat hè, dat je ineens wakker wordt. Een nachtmerrie of een enge droom of een nachthengst. Dat is pas helemaal eng! Maar goed, troosten heeft dan geen zin als die troost zich niet bevindt in een plastic flesje met een speen… Daarna slaap ik gewoon weer verder hoor!

Tot 20 over 6. Ik denk toch dat die stemmetjes me wakker houden. Maar goed, mijn geluk was dat ik met mama kon en mocht douchen. Dat scheelt een badje en vooral tijd. Alhoewel we ook deze ochtend weer aan de late kant waren. Flesje, brood, ik blijf hongerig. En groei me suf!

Heinemann Intermezzo hier

Het is me opgevallen dat Dzjez goed op schema is. Uit mijn jarenlange ervaring kan ik zelfs vaststellen dat Dzjez nogal voorloopt op een aantal zaken. Zoals het zelfstandig gaan zitten, tot staan optrekken, terug gaan zitten op gedempte wijze en kruipen als een brandweer. Het enige wat er ontbreekt is een zwaailicht!

Grappige vaststelling is ook het woordje ‘Oh’ of de woordjes ‘Oh oh!’ en die woorden worden vooral geslaakt als er iets niet helemaal gaat zoals het moet. Voorbeelden hiervan zijn: Z’n kop stoten, eten door de lucht zwieren en stapels tijdschriften die op de grond vallen (haha).

Daarnaast is het duidelijk dat Dzjez duidelijk, tot een bepaalde hoogte, het verschil weet tussen wat wel en niet mag. Nee, als ik Dzjez zo van een afstand bekijk of uit de la beluister, is het een duidelijk bijdehandte baby. Dat maakt een Babyloog als mijzelve erg blij.

En geniet me suf ook. Het was weer een mooie dag op de crèche. Heerlijk gespeeld, fijn gegeten en goed geslapen. En natuurlijk gelachen en gek gedaan. Daar ben ik goed in. En toen was mama daar weer.

Ik merk toch dat ik een wat onstuimige nacht achter de rug heb, want toen ik thuis was, werd ik toch wel een beetje moe. Warm eten gaat er dan niet zo goed in. En yoghurt ook niet. BrwaaHH doe ik dan en dan spettert de yoghurt in het rond. “Oh!” zeg ik dan en gelukkig kan papa z’n lach dan niet echt inhouden…

Enfin, uiteindelijk op tijd in bed en het rare is dat ik dan na een uurtje of zo altijd nog even wakker word. Dan heb ik ineens weer dorst. Daarna val ik dan vredig in slaap.

PS: Ik denk dat mama misschien wat minder moet gaan eten, ze krijgt een dikke buik! Ik zal haar daar morgen eens even naar vragen. Dan kan ik het gelijk even over dat kleine stemmetje hebben.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.