Er zijn dagen waarop ik geen goed gesprek heb met de Rastalama, maar vandaag was niet zo’n dag. Ik heb een goed onderonsje gehad met deze geestelijke leider en muziekliefhebber. Maar goed dat is bijzaak in het licht van de grote doorbraak en andere avonturen. Wat in essentie hetzelfde is in dit verband.

De dag begon rustig. Op tijd opgestaan, maar wel in m’n eigen braaksel. Dat is nooit grappig, behalve dan dat het misschien goed is voor m’n haar? Want het lijkt net gel. Papa heeft er dus korte metten mee gemaakt: IN BAD.

Alles zat er onder, dus m’n bed moest ook verschoond en in bad is altijd leuk. Daar heb ik echt plezier in. Met de eendjes, onder water, lekker spatten. Er uit vind ik altijd minder leuk, maar als papa z’n best doet hou ik het droog. M’n tranen dan hè. Daarna lekker ontbeten en een gezellige ochtend gehad.

Ik voelde wel dat er wat in de lucht hing hoor. Noem het baby-intuïtie of iets anders, maar je ziet het aan de gezichten, je hoort het aan de manier van praten. Dus, op een gegeven moment moest ik m’n jas aan en m’n schoenen. Werden er tassen gepakt, kinderwagens klaargezet en gingen we vertrekken.

Ik onderga m’n lot als een echte baby. Zo ben ik, maar de lucht begon te betrekken, en de wind te waaien. Na het parkeren van de auto gingen we onderweg. Naar de slager!? Die zag ik niet aankomen, maar dan. Richting de plek die ik nog ken van woensdag. Jaja, de kinderboerderij zonder kinderen.

En toen we aankwamen was ik blij en superOK! Ik heb niet gepiept of gehuild, ik was geïnteresseerd en heb zelfs dieren aangeraakt. Kippen zijn niks anders dan kleine Tyranosaurus Rexen met een minderwaardigheidscomplex (nu begrijp ik ook waarom die T-rexen zo gemeen waren, ik bedoel, als je zo groot en stoer en sterk bent en je hebt allemaal van die kleine veertjes en je kunt niet vliegen, is nooit grappig).

Ik denk dat Sesamstraat kijken met papa echt geholpen heeft. Verder hebben we gewone lama’s gezien en een struisvogel. Die kijkt zo grappig. En pony’s dus, ja het was een prachtig bezoek.

En dan aan het eind nog de Rastalama. Ik heb z’n emailadres en zal even ‘frienden’ met hem. Coole, intelligente gozer. Weet nooit wanneer het van pas komt hem om raad te vragen.

In ieder geval ben ik heen over m’n angst voor kleine dieren. Voorlopig, want ik heb gehoord dat er nog heel veel meer zijn. Allemaal onderdeel van de grote ontdekkingstocht die ‘leven’ heet. Ik heb er zin in!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.