Ik had er zin in. Ik kon uitslapen, maar deed dat niet. En daar mocht een flesje in de vroege ochtend niet baten. Even heb ik ze op het verkeerde been gezet door geruime tijd muisstil te zijn om vervolgens nadrukkelijk te laten weten dat ik niet sliep. Jammer dat ik hun gezichten niet kon zien!
Het was een thuisdagje met een wandeling. Je zou zeggen: Dat houdt me van de straat, maar dat is dus in dit geval omgekeerd. We zijn twee keer vertrokken. 1 keer bijna en 1 keer echt. De eerste keer waren we er helemaal klaar voor, maar zodra we de deur op deden gingen de hemelsluizen ook open. Dus leek het ons beter even te wachten op de tweede keer….
Uiteindelijk zijn we al zigzaggend tussen de regendruppels door naar het centrum gegaan (grapje hoor, maar ik had zin om het woord zigzaggend te gebruiken. Het was gewoon droog!). We hebben m’n vestje geruild, want daar zat een gaatje in, voor een nieuwe en andere. Want dezelfde was er alleen in een te grote maat en dan zit je met een wintervest in de zomer. Daar heb je niks aan. Komt nog wel op de foto.
Verder had mama veel plannen, maar daar kwam ze achter toen ze weer thuis was. Zwangerschapsdementie noemen ze dat. Hoort er allemaal bij, zolang ze m’n naam maar onthoudt!
Wat we gelukkig wel gedaan hebben, is boekjes gehaald in de bibliotheek. OP M’N EIGEN BIBLIOTHEEKKAART! Die is geldig tot m’n achttiende. Ben benieuwd of ze dan nog boeken hebben…
Verder heb ik heerlijk gecolumbusd.
Overal heen kruipen en alles overal afpakken met de snelheid van het licht. Het maakt niet uit wat, het gaat om het doen. Het oefenenen van m’n vingervlugheid. En die is ok.
Ik heb ook wat gegeten, niet te veel, maar wel in m’n nieuwe groene mouwslabbetje. Dat kleurt goed bij m’n ogen en ik word nooit vies. M’n kleren niet, want ik heb gisteren gewoon m’n gezicht met spaghetti ingesmeerd. Dat kan dus ook.
Nee, ik ben weer even in een melkdrinkfase. En veel, 300 milliliter deze middag voor het slapen gaan. En natuurlijk slaap ik niet te lang, want het is zo gezellig met mama! Wat dan wel weer leuk is, is dat als ik brood van mama op de tafel zie liggen, pak ik het zelf en stop het in m’n mond. Zo, ben ik dan ook weer.
Toen papa thuiskwam stond ik in de box op hem te wachten. Het woord papa ken ik en mama had dat al een paar keer gezegd en toen hij z’n hoofd om de hoek stak, krulden mijn mondhoeken naar m’n wenkbrauwen en hebben we lekker gek gedaan en hard gelachen Daar word ik vrolijk van.
Daarna hebben we de nieuwe boekjes gelezen. dan luister en kijk ik aandachtig en begrijp veel ondanks al die woorden die ik niet begrijp. Bij het woord ‘kus’ schiet ik naar voren en kus Roosmarijn! Tegen het laatste boekje, was de begintijd van het naar-bed-gaan-ritueel aangebroken.
Deze keer bracht papa me, maar eerst even uitgebreid met mama knuffelen. Dat is zo’n groots spektakel dat we niet eens samen op een foto kunnen!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 