We zijn vandaag naar Nemo geweest en wat ik me daar het meest van herinner zijn benen.
Ik heb namelijk verscheidene kruiprecords verbroken. Het afstandsrecord, het snelheidsrecord en het duurrecord. Kortom: Ik heb veel gekropen en als je mijn lengte hebt, zie vooral heel veel benen. De aanleiding was de verjaardag van Olma. Volgens Zelda werd die alweer 36 jaar oud en volgend jaar weer.
Daarom moesten we deze ochtend vroeg op. Ik ben daar natuurlijk wat in doorgeschoten, want ik was al wakker op kwart voor 6 en daarna om kwart over 7. Ja wat wil je, Nemo in Amsterdam, dat zijn 2 dingen die je niet dagelijks meemaakt of in mijn geval eigenlijk nooit. Maar goed, ik was zo vroeg wakker, dat ik er om 9 uur weer in ging en mama me uiteindelijk om kwart over 10 moest wakker maken. Ik bedoel maar, slapen als het niet hoeft! Ik heb dat uitgevonden.
Maar goed, de trein was grappig. Een hele grote gele slang, die door het landschap kruipt en ik zit er in. Chill, je kunt fijn door de ramen kijken.Iedereen is bij elkaar als we uitstappen op Amsterdam Centraal. Olpa is de trein nog niet uit of hij verteld Siebe en Zelda al verhalen over Noord-Zuid-lijn (en niet andersom), de marine, het scheepsvaartmusem en ga zo maar door!
Uiteindelijk komen we bij Nemo, wat ook een groot schip lijkt. Ik vermoedt dat ze de naam afgeleid hebben van Kapitein Nemo van de Nautilus uit 20.000 mijlen onder zee van Jules Verne. Olpa en Papa hebben dat beide gelezen, want dat boek is al uit 1870!
Nemo is supergaaf, want je hebt er meeeeters vloer waar je kunt kruipen. Ik werd het in de kinderwagen zitten namelijk na een paar uur helemaal zat en vastgehouden worden was ik ook klaar mee (hoe heerlijk en gezellig dat ook is hè! Want dat vind ik echt, maar een baby moet de ruimte hebben hè!). Mama liet me lekker gaan, dus had ik vrij baan. Om snel, langzaal, met draai etceteras te oefenen!
Ik was daar erg druk mee en heb dan ook maar een half uur geslapen op de hele dag! De rest was ik ongelooflijke wakkere en vrolijke Dzjez.
Papa en Siebe en Zelda zijn vanallus gaan bekijken en er was ook er veel te zien en te doen. Uiteindelijk zijn Olpa en Zelda de echt serieuze dingen gaan doen, terwijl Siebe en Papa gingen testen hoe slim ze waren. Ik heb ze daar niet meer over gehoord…
Oh ja, serieuze dingen, Olpa en Zelda zijn namelijk het laboratorium ingedoken om lijm te maken. Het is gelukt! Ze staan daar nog vastgelijmd aan de vloer en aan elkaar…. Geintje!
Maar de lijm is echt gelukt en is blauw. Bijzonder experiment!
Daarna zijn we naar de Chinees gegaan om te eten en het restaurant dreef op het water! Tsja, wat moet je daarover zeggen, behalve dat je er niet zeeziek werd binnen. 
Het lag behoorlijk stil en was heel groot! Ik heb nog nooit zo’n groot Chinees restaurant gezien! Ech nie!
‘Men’ vond mij daar wel leuk, want er kwamen allemaal mensen naar me toe en aaiden me over m’n bol en zeiden lieve dingen. Er was er zelfs één die ging helemaal naar China om kroepoek en een Chinees koekje te halen. En dat was een snelle! Binnen 2 minuten terug. Niet te doen!
Mama had nog een kadootje voor Olma gekocht ook, want ja als je jarig bent… een mooi boek en een nog veel mooiere kaart. Voor de koude winteravonden. Het boek dan hè!
Siebe en Zelda hadden kindermenu Chinese stijl en de rest had een Menu Canton. Dat zag er heel goed uit! Ik heb van alles wat meegegeten en heb niet gehuild, maar wel 2 keer 120 ml melk gedronken. Beregezellig! Mag best nog eens. Toen we om 20:36 nipt de trein haalden, was er niks meer door de ramen te zien. Het was donker. Gelukkig zaten Olpa en Papa tegenover me en konden we lekker grappen!
Toen we in Weesp afscheid genomen hadden en ik eindelijk in m’n stoel zat ben ik als een baksteen in slaap gevallen. Ik denk dat als Olpa en Olma goed geluisterd hadden, dan hadden ze dat gehoord tot in Nederhorst Den Berg! en gek hè, zodra de auto stil staat wordt ik wakker. Gelukkig heeft mama me snel, met een flesje, in bed gebezjoerd! Daar was ik aan toe!
It wie wer in huuuule moaie dei.
Dzjez & Jay 