Ik heb het in de gaten hoe het werkt. Zelf drinken. Na zo’n museumbezoek als Nemo blijven dat soort dingen hangen. Ik ben niet alleen een ontdekkingsreiziger, ik ben ook een onderzoeker. Dus nu heb ik onderzocht hoe het werkt om zelf te drinken. En dat werkt. Na al die drukke onderzoekingen, zoals de knopjes van de radio en de televisie, alles wat op tafel staat en de afstandsbediening, moet ik weer even wat drinken. Daarna weer verder met verdere onderzoekingen.
Dat kan natuurlijk ook speelgoed zijn, maar dat is minder aantrekkelijk. Nou, deze ochtend heb ik best lang in de box gezeten en met alles gespeeld wat daar was. Daar kan ik me ook heerlijk mee bezig houden. Ik was wel blij toen ik Siebe nog even zag. Even een broer-tot-broer-momentje. Ik was ook blij dat ik Zelda zag, maar daar heb ik geen foto van. Niet van deze ochtend.
Ze gingen vandaag vroeg weg, want Siebe had een wedstrijd in Gent, de Blaarmeersen. Ik denk dat dat woord afgeleid is van Meer Blaren van al dat lopen denk ik, en dat dat later verbasterd is tot Blaarmeersen, omdat er ook een klein meertje is.. In ieder geval was het daardoor een kort maar intensief bezoekje van ze!
Verder was het ene rustige dag. Ik heb 2 keer geslapen en heerlijk met mama gespeeld en gedeugniet dus. Hoe het werkt is simpel, ‘nee’ betekent ‘ja’ en als het mag is oninteressant. Zo gaan die dingen. Spelen was leuk. Mama maakt een toren met bekertjes en ik sla die dan omver. En dan opnieuw. Dat zijn van die spelletjes waar je nooit genoeg van kunt krijgen.
Ik heb ook heel veel maiskorrels gegeten. Daar had ik dan weer meer zin in dan in brood en warm eten. Niet zo m’n periode wat dat betreft. Maar die maiskorreltjes is een beetje spelen, oefenen en eten in één. Dat is leuk!
Ja, it wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 