Vandaag gingen we naar Olpa en Olma en José was er ook.
We gingen in twee auto’s want papa moest daarna door naar Siebe en Zelda, zodat ik met mama mee terug naar huis kon. Handig zeg ik. Goed zeg ik ook, want we hebben nu twee stoeltjes die vandaag dan weer niet nodig waren. Maar toch, de stoel stond achterin, dus kon al vast wat wennen aan al dat rijden.
Ik was lekker vroeg op en dat kwam papa wel goed uit want die moest nog wat werken. Ik wilde hem helpen door op die knopjes te slaan, maar daar was hij dan weer niet blij mee. Gek, hij doet het toch zelf ook!
Maar goed, op tijd vertrekken, want hoe eerder we er zijn hoe beter. En toen was daar ineens José en dat voelde direct goed. Ik had minder dan een seconde nodig om te lachen naar haar. Daarna zijn we gezellig gaan spelen. Wat is dat toch leuk zeg.
En de appeltaart dan weer lekker! Ik heb er kleine stukjes van gegeten en dan heb ik het nog niet gehad over alle spulletjes en dingetjes waar je aan kunt zitten en op de grond kunt gooien. Of laden in de keuken die je open kunt trekken en dicht kunt doen zodat je vingers er bijna tussen komen. Gelukkig was mama er om me 13 keer uit de keuken te halen. Handug, mama’s.
We waren wel de kinderwagen vergeten, maar gelukkig had Sitty een kinderwagen en geen kind en konden we die lenen! Pfff wat een opluchting, want de hele dag binnen is ook niks. Toen papa weg was, zijn we gaan winkelen en wie denk je dat de kinderwagen duwde? Precies: José. En die kan er wat van hoor! M’n haar stond strak naar achteren door de snelheid! Geintjuh…
Toen we terug kwamen begon ik al aardig aan m’n oren te trekken en kreeg ik het flesje van José. Als je goed kijkt zie je dat ik aan haar haar pulk en dat is een goed teken, want dan voel ik me op m’n gemak. En dat deed ik. Dus.
Ik heb wel 2 uur geslapen en daar was mama heel blij mee… en ook een beetje niet, want dat doe ik thuis niet. Ik weet zelf eigenlijk ook niet waarom, maar ja, de dingen zijn nu eenmaal zoals ze zijn. Ik ga het nog wel eens proberen. Zondag bijvoorbeeld. Want dan gaat papa met Siebe en Zelda naar een hardloopwedstrijd van Siebe kijken. Dan hebben wij het rijk voor ons alleen.
We hebben rollade, gebakken aardappeltjes, sla en haricoverts gegeten. Nou ja, Olpa, Olma, mama en José en ik heb er hapjes van meegegeten. Best lekker! En geintjes maken met Olpa natuurlijk! Toen was het al weer bijna tijd om te gaan! Het was al laat en we moeten natuurlijk nog een uurtje rijden. En José moet nog naar huis, want die gaat morgen naar Disney on Ice! Wij gaan naar Nemo. Hebben we allemaal wat te doen.
Toen ik thuiskwam heb ik nog even dag tegen Siebe en Zelda gezegd en daarna moest ik huilen van moeheid. Dat doe je als nog niet goed kunt praten. Maar niets is zo erg of het kan gesust worden met een lekker flesje melk!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 