OK, OK, een beetje flauw, ik geef het toe, maar het was een fijne dag.
Ik mocht vanochtend naar de crèche, want mama ging naar m’n broertje kijken in het ziekenhuis. Daarover gesproken, het gaat heel goed met hem. Alles zit dur op en dur aan, maar vooral z’n hoofd zit er op. Daar was ik even bang voor. Er zijn al zo veel kippen zonder kop in deze wereld en dan zou je het net treffen dat ik zo één als broertje zou krijgen. Niet dus.
Hij had wel zijn duim in z’n mond, maar dat had ik ook zei mama. Dus in de buik mag en buiten de buik hoeft het dus niet. Net als ik. En z’n rug was ook recht en z’n niertjes zaten goed en de scheiding tussen z’n hersenhelften…. Waar ze al niet op letten hè! Maar goed, mama kwam een stuk opgewekter terug dan toen ze ging. Ze was er dus meer mee bezig dan ze zei…
Mama kwam me om half één of zo halen. Ze had een stralende lach op haar gezicht en zijn we eerst boodschappen gaan doen. Ik mocht aan het roer van de winkelwagen en dat is superbelangrijk. En weet je wat zo leuk is? Alle mensen zijn zo vrolijk vandaag. Ze lachen allemaal naar me. 2 dames die voorbij liepen. Eén mevrouw die bij de groenten stond. De kassière, allemaal lachende mensen…. en dan lach ik maar terug hè! Of lachte ik nou eerst? Ik weet het niet meer.
Toen we thuis kwamen was m’n gezicht witter dan het bakmeel van de bakker in de vroege ochtend! Tijd voor bedje dus en deze keer heb ik laaaaaaang geslapen. Tot half 5 en op één of andere manier was mama daar heel blij mee. Ik ook dus.
Ik had ook wel trek eigenlijk en heb pardoes een half potje opgegeten en daarna nog een yoghurtje en terwijl ik een hap nam, was daar ineens papa z’n gezicht om de hoek! PAH-PAH!, roept mijn binnenstem, die je nog niet aan de buitenkant kunt horen. Dan moet ik altijd lachen.
Gelukkig was ik klaar met eten en konden we een boekje lezen. Ik heb een andere opvatting over boekje lezen dan papa. Die wil iets met woorden, terwijl ik iets met bladzijden. Vastpakken en wegtrekken of omslaan. Dat levert een kleine strijd op, die papa wint (en nu moet je een quasi-boos gezicht van mij voorstellen).
Als beloning van alle volgepoepte luiers, eten en yoghurt in m’n haar en zwetende loopvoetjes, mocht ik in bad. Dat is een fijne afsluiter. Lekker spetteren en spateren in het water. Heerlijk! En dat gaat goed tot ik er uit ga, hè! Want daarna gaat het licht uit en de pyjama aan. Nog een flesje melk en…..
….nog even huilen. Dan komt papa. Beetje drinken, in bed en …..
….nog even huilen. Dan komt papa. Beetje drinken, in bed en …..
….nog even huilen. En dan komt mama! Die wilde ik nog even zien.
It wie wer in moaie dei.
;
Dzjez & Jay 