Soms heb ik het gevoel dat er 2 Dzjezzen of Dzjez’s zijn.
Eén die zonder na te denken dingen doet en dan lukt het ook nog en de andere die hard begint te denken en omvalt. Zoals vanochtend dus. Op zich begint de dag zoals andere dagen. Ik heb lekker lang geslapen, maar was op tijd genoeg wakker om op tijd klaar te zijn. Ik had niet echt honger en elke poging me te verrassen is niet gelukt. Geen melk en zelfs geen fruithapje (alhoewel ik vermoed dat dat gemaakt is omdat de banaan te bruin was om zo te eten. Trouwens ik houd niet van bananen, in tegenstelling tot papa. Mama heeft daar dan weer geen moeite mee, maar ik merk dat ik aan het afdwalen ben tussen de haakjes, waardoor het eigenlijk bijna een alinea op zich wordt…. OK, ik stop). Soms heb je dat.
Maar goed, daarna moeten papa en mama zich klaarmaken en ga ik in de box en dat is iets wat ik meer en meer niet leuk vind. Ik voel me dan beperkt. Als papa en mama dan klaar zijn en ik er uit mag, ben ik blij. Vooral as papa met me gaat lopen. Dan houd ik z’n hand goed vast en loop lekker in het rond.
Papa helpt me in m’n jas, terwijl ik sta en ineens besef ik me dat ik al zeker 10 seconden geen hand meer vast heb, of ergens tegen aan leun. Ik sta gewoon al 10 seconden los en op het moment dat ik dat besef, verliest de ene Dzjez z’n evenwicht en valt de andere om. En dat is een duidelijk geval van Dzjezofrenie.
Papa juichte van vreugde en ik keek hem verwonderd aan. Toen mama kwam keek ik haar dan ook nog even verwonderd aan. Dus papa probeert het weer en dat lukt niet. Totdat ik al achterover leunend tegen z’n benen een z’n hand voor m’n neus ik het gevoel had even te kunnen ontspannen. Ik zie mama haar ogen vochtig worden en hoor papa weer lachen. Ik wil omkijken en besef me weer dat ik helemaal los sta en val om…
Ik laat me er niet gek door maken. Het moet niet, het mag, zeg ik. En dan ga ik naar de crèche. Papa probeert het daar nog een keer, maar die ene Dzjez is even weg. Niet dat dat er toe doet hoor! Ik heb een heerlijke dag op de crèche die eindigt met mama die me komt halen. Wat wil je nog meer.
Ook ’s avonds heb ik geen zin in de box en dan trek dus een gezicht zoals dit. Een deel er van is echt en een ander deel is, laten we zeggen, een staaltje goed toneelspel. Uiteindelijk werkt het en leest papa me voor. Mooie gewoonte zeg ik!
Dat was na het eten, wat ik vandaag goed gedaan heb. En de yoghurt, maar hoe dan ook, het was een lange dag, zeker als je Dzjezofreen bent! Met een flesje melk ben ik zo in dromenland en daar kan ik al rennen!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 