Vandaag gingen Siebe en Zelda naar Gent en ik ging naar Nederhorst Den Berg, of beter gezegd: Olpa en Olma. Zelda had een feestje van één van haar beste vriendinnetjes en ging schaatsen, wat één van haar lievelingssporten is. Plus, daarbij, Siebe had een gave doos Lego Technics gekregen en dat was een andere reden naar Gent te gaan en een goed excuus voor papa om weer eens lekker te bouwen. Dat belooft wat, want als papa dat nu nog steeds gaaf vind na al die jaren, gaat dat niet weg zijn wanneer ik groot ben, dus heeft hij dan weer een goed excuus! Met mij dus. En dan kan Siebe mee bouwen!

Maar goed, dat is hun verhaal, mijn verhaal begint in de auto en de verwarming deed het weer. Dat maakt een rit beterder en we hoefden geen jas aan. Het behoeft geen toelichting dat Olpa en Olma erg blij waren en verheugd de straat op renden toen we de straat in kwamen gereden. Die slingers boven de weg waren misschien net iets te veel van het goeie… 🙂

Het was erg fijn om ze weer te zien! En voor mij was het ook fijn om bij hen te zijn. Het was net of de kamer kleiner was geworden, of zou dat komen omdat ik zo groot gegroeid ben…. In ieder geval is een sprintje van de ene kant van de kamer naar de andere een kwestie van seconden. Wat ik ook doe en vooral mee opschep is het feit dat ik soms met losse handen sta! Mede tot mijn eigen verbazing.

Ik heb ook nog mooie kadootjes gekregen. Kleertjes en die zien er goed uit! Ik ga ze binnenkort wel eens aantrekken en mooi poseren op de camera. We hebben ook kleertjes voor m’n nieuwe broertje gekregen, maar die kan ze nog niet aan. Dat zou wel een beetje raar zijn. Een binnenbuikse baby met kleren aan! Zou wel weer typisch iets voor m’n broer zijn, natuurlijk.

Ik had ook een kaart gekregen van Olpa en Olma uit Duitsland, die ze uiteindelijk ook gewoon zo hadden kunnen geven, maar dat hebben ze niet gedaan. En weet je wat, het is leuker om hem per post te krijgen. Ik heb de kaart nagedaan. Zoek de verschillen….

Nadat Olpa en Mama moeite hadden met het in elkaar stoppen van het bedje. Toen ze het eenmaal doorhadden was het ene fluitje van een cent! Maar ik had geen moeite met slapen…. Door al die vrolijkheid was ik moe genoeg denk ik. Lekker geslapen dus!

Toen ik opstond was er nog een verrassing, want Marjon en Bob kwamen. En daar heb ik lekker mee gespeeld en bij op schoot gezeten. Wel mooi om te bedenken dat ze ook met Mama gespeeld hebben toen die een baby was. En zo is het cirkeltje weer rond!

Uiteindelijk moesten we naar huis. Ik was er ook wel klaar voor! Ik ben lekker in de auto in slaap gevallen. Dat is thuis wakker worden natuurlijk niet leuk. Het heeft me een paar keer wakker worden opgeleverd, wegens te druk in m’n hoofd. Dat heb je als baby met zoveel indrukken. Het voordeel daarvan is dan weer dat ik Papa nog even kon zien. Want die was uiteindelijk ook weer thuis.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.