Het was eigenlijk een doordeweekse dag waar ik vooral heel erg Dzjez ben geweest. Daar ben ik goed in, dus doe ik dat dan ook maar. Dat wil niet zeggen dat de dag van vandaag leek op die van gisteren, maar de manier waarop ik me voel is wel hetzelfde.

Ik heb lekker lang geslapen en werd rustig wakker om vervolgens even hard en onbedaarlijk te brullen. Lekker is dat, gewoon er even uit laten. Daarna ben ik ook weer helemaal in m’n element. Ik heb lekker m’n melk gedronken en gespeeld en gelezen in de box.

Toen ik ging vertrekken met papa heb ik even laten merken dat ik een eigen wil heb en liet niet gemakkelijk m’n sok en jas aantrekken (ja één sok, want die andere had ik nog aan). Lekker omdraaien en keren, zodat papa m’n jas/sok niet aan kon doen. Lachuh!

Op de crèche werd ik warm onthaald door Ellen en de andere kinderen. Om te laten zien dat ik er was, ging ik even laten zien dat ik kan staan. En bijna lopen en dan kijkt Benthe met een bewonderende blik naar me. Zij kan nog niet lopen, maar dat hoeft ook nog niet. Uiteindelijk kan zij het ook en lopen we zij aan zij. Als ik dan al niet weg ben, oh nee! Daar zou ik niet aan denken.

Ellen was ook blij dat ik al gel in m’n haar had, dan hoeft zij dat niet meer te doen, zegt ze! Dat doet ze om met me te pronken op straat! Want we zijn buiten geweest en ik heb 2 keer buiten geslapen. Lekker fris en lekker gezond! Ik heb ook anderhalve boterham gehad. Ik denk dat ik honger had!

Toen mama kwam was ik ook al weer blij! Zo fijn om haar te zien! In dat opzicht lijk ik dan weer sprekend op papa. Die vindt het ook altijd zo fijn om mama te zien! En ik vind het dan ook weer fijn om papa te zien.

Mama was aan het voorlezen uit Bumba en daarna heeft papa ook nog voorgelezen. Dat is fijn en van die kartonnen boekjes kan ik lekker zelf de bladzijden omslaan. Verder hebben we gewoon onze avondroutine gedaan. Ik heb gegeten en mocht Teletubbies kijken. Dat doe ik heel intens! En dan begrijp ik nog niet eens wat er gezegd wordt. Zo zie je maar, soms heb je gewoon geen woorden nodig.

Uiteindelijk lekker naar bed. Eerst een flesje met mama, maar niet helemaal opdrinken, wachten tot ze weg is en dan even huilen voor papa. Die geeft me dan het laatste restje en kan ik lekker, rustig slapen gaan.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.