Het was een dag in twee delen.
Een goed deel en een wat slechter deel. Het begon goed. Voor mij en mama, ik werd namelijk om een uur of 8 wakker. Dat was wel na een wakker wordertje om 3 uur. Beetje raar. Ik wilde knuffelen, maar niet slapen. Kan ook zijn omdat ik honger 
had, want na een flesje ben ik dus weer lekker in slaap gevallen.
Ik voel me trouwens zo 1 PLUS! Ik weet niet wat het is, maar ik zie er ook anders uit…. In ieder geval kan ik telkens beter lopen. Ik sta er bijna niet meer bij stil, dat ik niet meer stil sta maar loop.
Maar goed, papa ging weg en ik en mama niet. Wij hadden ons dagje thuis, waarbij ik lekker veel boterhammetjes heb gegeten en weer eens een goeie volle luier geproduceerd heb en de extremen getest. Ik heb gewonnen. Niet alleen van de randen van de luier, maar ook van de zwaartekracht. Het zat van m’n voetzolen tot aan m’n haargrens en dat betekent….
Precies, vandaar m’n natte haar in de tafelstoel.
In de box heb ik het ook naar m’n zin, als ik maar niet moe ben of andere dingen op mijn hiddun adzjenda heb staan. Nu heb ik ook een eigen aaiPad, waar ik lekker zoet mee kan zijn. Mama kan dan fijn de kamer stofzuigen en ik kan daar dan straks weer op rondkruipen en lopen.
Toen mama me om kwart over 10 in bed legde, had ik er nog niet zo veel zin in. In tegenstelling tot mama, maar om 11 uur dan weer wel. Tot een uur of 1. Goed zeg ik!
’s Middags zijn we naar de winkel gegaan. Met de auto, want er was iets raars aan de hand. Er waren allemaal watjes in de lucht. Dat is handug voor als je valt of ergens tegen aan rijdt of zo denk ik. In ieder geval iets waar ik later nog eens in moet duiken. Eh, figuurlijk dan hè!
Ik mocht in de winkelwagen zitten en voor mij is dat een soort Rols Rojs. Ik heb een goed overzicht en contact met de mensen om me heen. Ik weet niet of dit een indicatie is voor mijn toekomstige carrière, maar ik hou van aandacht en ik hou van een podium. Misschien moet ik zanger worden of acteur, of dominee…. Nah, dat laatste niet denk ik!
Toen we thuis kwamen ben ik nog even in bed geweest en toen ik weer opstond, kwam deel twee van de dag: Het wat slechtere deel. Kort samengevat: Ik had nergens zin in en wilde alleen maar huilen als ik niet geknuffeld werd. Niets hiepl bijna. OK als papa heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel gek doet, lach ik een beetje tussen m’n tranen door en is er een hele kleine regenboog te zien. Een kleintje.
Na het eten bleef ik er nog even bij in de box toen papa en mama aan het eten waren, maar tegen m’n zin. Uiteindelijk was alles zeer duidelijk: Ik was moe en moest naar bed. Ik denk dat m’n groeistuip, m’n energieniveau heeft ingehaald en tegen een achterstand aanwerken is nooit grappig. Nee, batterijtjes opladen en morgen weer verder groeien. Zo gaan die dingen.
It wie wer in moaie de
Dzjez & Jay 