Na zo veel drukte val je als baby in een gat. Dan is er ineens niets meer, of toch?
Sinds ik een jaar ben, heb ik niet meer ‘het boekje’ waarin alles in opgeschreven wordt wat ik meemaak. En aangezien m’n geheugen nog niet zo goed is, laat staan dat m’n spraak nog niet zodanig ontwikkeld is dat ik het persoonlijk uit kan leggen, zou het kunnen dat Sinterklaas vandaag is geweest.
Ik weet het niet en mama moest eerst naar de WC toen ze aankwam bij het kinderdagverblijf en ik had haar gezien. Daar was ik het dus niet mee eens, want als ik haar gezien heb wil ik meer. Knuffelen en kussen, Zen zijn en dan naar huis gaan, niet dat ze direct weer weg gaat! Dus ging ik huilen en huilde ik toen mama terugkwam en toen moest ik getroost worden en daarna gingen we weg en dus weet mama ook niet of Sinterklaas geweest is. Of de Pieten. Donderdag maar even vragen dan.
M’n broer is trouwens 32 centimeter! Dat is groter dan Heinemann! Onvoorstelbaar en hij weegt 560 gram, dat is dan weer meer dan een half pak yoghurt. Ik bedoel maar. En hij kan dingen horen en herkennen. Als ik nu consequent hetzelfde liedje zing, dan herkent hij het als’ie geboren wordt! Cool hè!
Voor mama is het wat anders, want 32 centimeter baby in je buik is niet niks, zeker niet als daar ook nog een blaas en een maag zit. Dat komt allemaal wat in de verdrukking en dus heeft ze het best wel lastig. Maar één ding staat als een paal boven water, of beter gezegd, als ballon onder een laken! Mooi hoor.
Over ballonnen gesproken, daar was ik dus mee aan het spelen toen’ie knetterhard KNAL zei!
Ik schrok me te pletter, maar wist niet goed of ik moest huilen, niets moest doen of lachen. Papa en mama moesten wel lachen, dus na wat sputteren, lachte ik maar wat mee. Ik zat trouwens klem onder een stoel onder de tafel. Daar werd ik eigenlijk best door afgeleid.
Tsja, eigenlijk was het weer een mooie dag en had ik geen last van een kater, of een poes, of een koe, ik was gewoon lekker Dzjez en dat kan ik super goed!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 