Ik heb een mooie dag gehad hoor, maar hij eindigde onverwacht.
Dat heb je soms.
Deze keer was het iekeejaa. Papa, Mama en ik waren daar voor de kast en de vloer, maar bij iekeejaa hebben ze iets bij de ingang gedaan, waardoor de tijd anders gaat dan anders. Een uur lijkt 40 minuten. Voor volwassenen althans. Voor baby’s zoals ik niet. Wij zijn daar veel te scherp voor, maar het nadeel is dat het voor de ‘volwassenen’ ineens heel laat is. Mijn buik en bio-ritme houden daar geen rekening mee. We vertrokken om Half 4 en ineens was het na zessen. En wij waren nog in de iekeeja, samen met duizenden andere mensen.
Om 6 uur had ik dus honger en was moe en was onstopbaar. In de iekeejaa was ik onblij, in de auto was ik onblijer, thuis was ik onblijerder, m’n haar was inmiddels nat van de tranen en niets kon me opbeuren, behalve een flesje! Ook geen warm eten. Gulzig heb ik gedronken, tot het 3 kwart leeg was en toen zei ik JAH! en had ik een opleving. Dat doet me goed, want onblij naar bed gaan is nooit grappig.
Dus toen Siebe, Papa en Zelda naar de Frietchineees gingen, ging ik met mama lekker naar bedje. Ik was echt wel moe.
Deze ochtend heb ik trouwens lekker lang geslapen. Tot 8 uur wel denk ik. Ik ben met papa naar beneden gegaan. Hij had de verwarming al aangezet, dus het G R O T E ontdekken kon weer beginnen. Dat verveeld nooit. Kastdeurtjes, propjes, Lala, vogelgeluiden, karton voor de haard, m’n blauwe, gele en oranje ringen. Als baby is alles weer nieuw en interessant.
Toen kwamen Siebe en Zelda en kon ik laten zien hoe stoer ik in een krat kan klimmen. Dat is dan een boot en ik vaar de hele wereld rond. Kapitein Dzjez ben ik dan.
Zij gingen trouwens weer Monopolie spelen. Ze zijn daar aan verslaafd en elke keer zeggen ze allemaal dat ze gaan winnen. Ik weet dat dat niet kan. Er kan er maar één echt winnen. De rest is al winnaar door mee te doen (cliché maar waar). Trouwens, papa is speelt ook goed blufpoker! Hij zegt dat je al kunt winnen voordat je hebt gespeeld. Zal wel! Volgens mij is het gewoon geluk.
Mama mocht een beetje uitslapen. Dat heeft m’n broer ook zo gezegd. Want het waren drukke dagen! En laten we eerlijk zijn: Logeren in het nieuwe huis is een heel avontuur. Zelfs voor mama. En goed rusten is goed voor de groei. Van m’n broer!
We hebben gezellig ontbeten en na het ontbijt gingen papa en Siebe de buurt verkennen onder het mom van hardlopen en ik ging naar bed. Toen ze terugkwamen was ik net weer op. Ze glunderden allebei, want er is een prachtig park en er zijn mooie paden om te lopen en te wandelen. Over de wallen van Naarden Vesting. Dat klinkt stoerder dan stoer.
Ik denk dat we een goed huis hebben gekozen.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 