Ineens was het een drukte van belang in Naarden.
Eerst stond Beppe voor de deur, toen Tessa en Johann en Robin en Kevin en Nynthe en Senn. Maar het hield niet op! Olpa en Olma waren er ook ineens en tot slot Evelyn, Philine en Lauren. Met ons er bij opgeteld waren we dus met z’n zeventienen. Gezellig zeg ik, gebabbel zeggen de anderen.

Gelukkig had Evelyn lekker broodjes en Appelflappen meegenomen en konden we ook allemaal lunchen, want met brommende magen is het moeilijk praten, zeg ik altijd maar.

Beppe en Tessa hadden het nieuwe huis nog niet gezien, dus moesten ze de rondleiding. Nog niet naar boven, want ik lag te slapen. Heb ik weer, precies op het moment van alle gezelligheid, lig ik in bed! Maar goed, dan ben ik ook goed uitgerust als ik beneden kom.

Mooi om mama te zien zo, ze wordt ineens een echte gezellige BIG mama (en dat is positief). Veel mensen en veel gezelligheid, zo hoort het.

Iets heel anders, ondanks het feit dat ik het niet echt met knuffels heb en zo, vind ik Lala wel erg leuk. Dat leidt me altijd even af. Niet dat hem m’n knuffel is hoor, maar laten we zeggen, een prettig gezelschap.

Maar vandaag was ook de dag van het afscheid van het huis.We gaan namelijk terug naar ons andere huis. Wat een ingepak zeg! Zo zie je maar wat een mens allemaal meeneemt! Gelukkig konden we ook veel spullen achterlaten, want… we komen terug. Volgend jaar al weer 😉 (of volgend weekend, afhankelijk van hoe je het bekijkt).

Thuis is het ook weer gezellig! M’n vertrouwde spullen en bekende omgeving. Farouche en Iara die thuiskomen (maar doodmoe zijn van hun uit-logeer-avontuur). Met Siebe en Zelda is het ook weer een beetje hetzelfde, want die waren er in Naarden ook.

Ik heb eerst nog even gespeeld, maar was eigenlijk best al moe. Beetje gegeten, veel yoghurt, melk en slapen maar.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.