Eigenlijk was de titel “Tuguzellug II” maar aan het eind van de dag was ik te moe omdat allemaal te zeggen.
Dreumes zijn is best een zware baan. Niet zo zeer omdat het moeilijk is, maar vooral omdat het intens is. zo veel indrukken en belevenissen en guzellughied, moeten die hersens van me dan ook maar allemaal verwerken.
Opstaan was op tijd, maar niet te vroeg en niet te laat. Goed dus, met papa en dan gaan we eerst even guzellug op de bank zitten en Sesamstraat kijken en Buurman en Buurman (die zijn grappug) en dan is Zelda er. Nu was het minder verrassend en konden we gewoon gezellig doen. Zelda speelt veel met me en dat vind ik leuk. Dan komt Siebe en dat is ook leuk. We hebben samen Nijntje gekeken op joetjoep. Dansen op de schoot.
Nadat ik geslapen heb, zijn we naar Naarden gereden. Met 2 auto’s en allemaal spullen er in. Eerst naar het nieuwe huis (wat over een jaar gewoon ons huis is en dan ben ik de herinneringen aan het ‘oude’ huis al volledig vergeten. Ik denk dat ik, als ik later groot ben, de herinnering alleen uit m’n blog kan halen. Wat dan op zich ook al weer bijzonder is. Ik bedoel maar…)
Het nieuwe huis was mooi (en stoffig, dat is wat mama zag tussen de mooie dingen door. Een goed thema om ’s nachts eens goed ‘ontspannen’ over na te denken, denk ik). Veel veranderd, dat is een mooie plek om op te groeien, samen met m’n broer. Kijk eens naar die buik! Tjeemig, wat een knoepert! Ik denk dat het tijd is dat we na denken over het geboortekaartje. Papa en mam hebben het te druk, dus denk ik dat ik er maar eens over na moet denken.
Daarna gingen we naar Evelyn, want Lauren was jarig. Het was fijn om hen weer te zien. Wat worden die a groot zeg! Maar ik ook, ik kan al lopen en dat was de vorige keer nog maar net. Nu kan ik het al 2 maanden heb ik gezien. Nog minstens 80 jaar te gaan.
Ik heb kersentaart gegeten en ik wet niet zeker of ik daar wel klaar voor was. Het was dat of misschien toch een vierusje of vijfusje (of misschien zesusje.., in ieder geval brak me dat ’s avonds op.
Eerst heb ik gespeeld en heeft papa me voorgelezen. Slapen doe ik dan zo weinig mogelijk. Dat was deze ochtend ook niet echt gelukt, want papa en Siebe gingen het stapelbed al uit elkaar halen. Met schroefboormachines en vallende ringsleutels… Dat is niet goed voor slaap. Maar dat ter zijde.
ook het feit dat ik in de auto niet ha slapen natuurlijk. Enfin, papa en Siebe en Zelda gaan naar België en ik naar Dronten. Eén van de laatste keren…. We zijn heerlijk uitgezwaaid door de moeder van Menno en hartelijk dag gezegd door Evelyn, Menno en de kinderen. Fijn, daar wonen we straks vlak bij.
OK, om een lang verhaal kort te maken (want ik ben een beetje moe…): Ik heb niet geslapen in de auto, niet geslapen toen ik thuiskwam en uiteindelijk, toen mama me had aangekleed in verse luier en pyjama,….. moest ik… POEPEN. Sorry.
Maar goed, uiteindelijk in bed met een flesje en wat denk je. Ik moest overgeven. En alles stond ongeveer goed om geraakt te worden door een harde straal. Nog eens sorry. Arme mama. Gelukkig was papa onderweg.
Nog even over vandaag… Hoera en het paarse rompertje.
Vandaag heb ik ook 2 keer gepoept, ik was er vol van! Maar toen ik thuis kwam heb ik veel gegeten, en verschrikkelijk gelachen bij het aankleden met papa!
It wie wer in moaie dei!
Dzjez & Jay 