Dorst, dat is wat ik had.
Deze ochtend toen ik lachend wakker werd.
Maar dat lachen houdt dan geen stand.
Niet zonder een flesje met melk.
Gelukkig had papa
dat door….

Siebe was ook al op en Zelda ook en papa had me al snel even in bad gedaan. Dus dan ben ik goed schoon, dat is een goed begin van de dag. Maar toen ik beneden kwam was ik echt even verschrikkelijk dreumes. Met een kromme rug op de grond hard BRULLEN. Misschien moet ik leren praten, dan kan ik er gewoon om vragen?

Na de mel was ik weer mezelf. Samen met Siebe en Zelda en mama hebben we ontbeten. Siebe en Zelda moest vroeg vertrekken en het heeft zelfs gesneeuwd en het is koud en Siebe heeft een cross in Oostende, het Belgisch Kampioenschap.

En ineens waren ze weg en stonden mama en ik voor het raam te wuiven. Dat kunnen we goed. Ik leun dan nonchalant op mama haar dikke buik en zwaai met beide handjes! DagDag!

We hebben een gezellig dag gehad, mama en ik. Lekker om elkaar heen lopen, kletsen, door het huis heen gaan, Teletubbies kijken, dutjes doen. En dan weer boekjes lezen en eten. Brood, banaan, rozijnen, brood, soep. Genoeg. Want ik moet groeien.

Ineens was papa er weer! België is dichterbij Naarden dan Dronten. Dat is goed. Ik denk dan: Oh, hij is er nog niet en hup! Daar is hij dan.

We hebben gepuzzeld en gelezen, maar ik heb vooral hart gelachen.

Hart lachen is recht uit het hart lachen, dat klinkt anders dan hard lachen. Er zit een diepere brom in en ik héb HART gelachen! Papa kneep me in m’n benen en snuffelde in m’n nek en beet in m’n buik en dat vind ik zo grappig! Hart lachen dus en ik kan dat.

Daarna hebben we nog Teletubbies gekeken en niet gegeten en wel yoghurt en toen nog wat fijn gezeten en toen was het tijd. Tijd voor bed met een fijne fles!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.