Dat ben ik zegt mama en daar ben ik trots op!
Dat zal ik altijd zijn en altijd blijven en daar ga ik m’n best voor doen ook. Want zo ben ik.

Vandaag bijvoorbeeld heb ik weinig gehuild, goed gegeten, veel gedanst en gepraat en gezongen. De hele dag! Als ik ook maar een woord of geluid hoor dat lijkt op ‘Tksj’ dan begin ik direct “Tipsy, Lala, Poo” te zingen en dat rond ik dan af met “Hey Hallooo”

Ik heb een fascinatie voor wasmachines, drogers en deurtjes. Niet alleen MOET ik door een deur als deze open staat, als ik kan wil ik de deur ook doen doen, zoals bij de droger en de wasmachine. Dat houdt me van de straat. Soms probeer ik of ik het deurtje op kan eten, maar dat is niet het geval. Deuren smaken niet lekker, tenzij het de deur van het huisje van de heks van Hans en Grietje is.

Soms huil ik, en dat komt vooral als mij groot onrecht wordt aangedaan, zoals het woordje “NEE”,als ik bezig ben met mijn volledig geoorloofde ontdekkingstocht En dat is een goeie reden. Dat is wat ik vind.

Ik was wel een beetje snel moe, dus ging ik even slapen.
Dat ‘even’ werd 2 uur en toen ik wakker en weet je wie er was?
OLMA!

En weet je wie er er niet waren?
OLPA en PAPA!

Die waren naar DHZ winkels, voor een Deltaschuurmasjiene en een mat voor in de bijkeuken. Dan ga ik met mama en Olma naar de winkel om kaas en kinderkaas te halen. Kinderkaas is minder zout en dan vind ik het ook lekker!

Twas best koud en dan krijg ik een rode neus! En toen we thuis kwamen waren papa en Olma ook al thuis, dus kon ik nog even gezellig bij Olpa zitten. Niet te lang want ze gingen weg. Olpa wilde even rusten, want die heeft griep en kan hoesten! Ik kijk verschrikt om me heen als hij dat doet en sta klaar om weg te rennen!

Daarna was een kantelmomentje. Of ik ga naar bed, want ik trek aan m’n oor of ik moet serieus afgeleid worden. Het werd dat laatste, want ik ben met papa Indoneesjiesj gaan halen. Op de fiets, door de kou, met korte mouwen!

Nee hoor, dik ingepakt. Met dubbele muts en ik vind het leuk. Dan zing ik uit volle borst mee met papa: “Singe-ah-jah-Jippy-Jippy-Jay, singe-ah-jah–Jippy, ah-jah-Jippy, sine-ah-jah-Jippy-Jippy-Jay!!

Bij de Indonees was weinig te beleven, dus wilde ik best snel weer weg. Want weggaan betekent opnieuw op de fiets. Ik heb het bijna volgehouden tot huis. Een paar 100 meter en toen was ik klaar. Best koud ook, vond papa ook en dat zegt wel wat!

Thuis was het gelukkig warm en was alles snel weer goed. Zeker als ik lekker bij mama mag zitten. Knuffelen is extra lekker als je een beetje koud bent.

Daarna heb ik gegeten. Boerenkool in de lente! Ik bedoel maar en yoghurt, maar dat kun je altijd eten. ALTIJD! Terwijl papa en mama hun indonesies eten. En dat ruikt lekker, maar dat is niet voor mij, want dan heb ik weer de hele nacht dorst. En dat wil ik niet.

En daarna nog even bij papa liggen. Lekker languit en daarna was ik klaar. dat zeg ik tegenwoordig zelf. Klaa. En dan gaan we naar boven. Lekker uitkleden, pyjama, flesje en met een glimlach het bed in. Da-ag, zeg ik nog.

It wie wer in moaie dei.

PS.: het geboortekaartje voor m’n broer is gemaakt

hèhè, ik heb er echt op zitten wachten. Ik bedoel, geboren worden zonder uitnodiging! Dat kan toch niet!?
Ik heb er even naar gekeken en vind het ok. Ik bedoel, het is wel het eerste wat ik van mij laat zien voor de meeste mensen. Ik, broer van Dzjez, en die heeft al een hele reputatie.
Ik denk dat ik daarom ook wat langer blijf zitten… Wat meer tijd om m’n strategie te bepalen.
Wie ben ik, hoe zie ik er uit, wat is de eerste indruk,… Ik denk er nog even over na.

Al met al ben ik er wel uit hoor. Ik ga VERSCHRIKKELIJK mezelf zijn.
Ik weet nu al dat ik daar het best van de hele wereld in ga zijn.

Deze slideshow vereist JavaScript.