… een banaan moet je eerst schillen om lekker op te kunnen eten en dat zette me aan het denken.
Het lijkt misschien niet slim, maar proberen een bittere schil op te eten is de beste manier om te beseffen dat een banaan dan in de categorie “Lamaargaan” valt. Gelukkig was Zelda er om de banaan te pellen, in stukjes te snijden en aan mij een vork te geven. Zo kon ik zelf aan de slag.
Het andere wat ik me besefte, en papa en mama me lekker vrij in laten, is ontdekken. Zonder ontdekken, is er geen groei en leer je niks. Overal aanzitten, opklimmen en afvallen…. En als ik als ik val hoor ik ze niet en krabbel ik op en loop verder. De beste manier om geen pieperd te worden denk ik.
Maar dat geldt ook voor leren praten. Apuh = Aapje, Openah = Olifant, Krah = Klaar, Jay = Jay, okrodih = krokodil en Papa = Papa én Mama, en nog heel veel andere woorden. De één begrijpelijker dan de andere .Je moet die woorden gewoon zeggen, zonder zeggen leer je het nooit. Dat geldt ook voor een andere taal en eigenlijk voor alles.
Als je iets niet zegt hoort de ander het ook niet. Dan kun je wel sip kijken, maar dat moet je dan vooral in de spiegel doen!
Het was mooi weer en dus veel te ontdekken. Zeker met Siebe en Zelda in de buurt. Altijd gezellig en leuk! En toen kwamen Niels, Jenda,, Temme en Sabine ook nog. En Luba, maar die moest snel weer weg, want die was ziek. Heel zielig vind ik dat voor iedereen. Veel energie naar Luba en z’n lieve baasjes.
Gelukkig was er ook veel blijdschap en kwamen Marijn en Biek ook nog! Die had ik al superlang niet gezien! En zij hadden Jay nog nooit gezien. Er moest dus veel gekeken worden.
Nou dat heb ik gemerkt. Het nieuwe is er helemaal afgekeken!
Grapje hoor, ik ben elke dag nieuw, plus mijn huid schilfert elke dag een beetje af en er komt ook elke dag wat nieuwe bij. Dat geldt eigenlijk voor m’n hele lichaam. Ik ben dus eigenlijk altijd nieuw.
Goed om te weten! Dzjez zou zeggen: “Elke dag is dus een dag waarop je nieuw bent en dus nieuwe dingen kunt doen” Die Dzjez is een wijsneus. Ik kan niet wachten om groterder te zijn. Dan kunnen we spelen!
Ja, het was gezellig. Zelda heeft me zelfs even mee naar buiten genomen en kon ik van de zon genieten. Lekker is dat, die warmte op m’n huid.
Stomme weer, ik vind dat het WARM moet worden, dan kan ik lekker lang in de zon.
Met mama was het ook weer gezellig! Dat is m’n steun en toeverlaat (ik kan niet anders ;-)) maar ik vind dat ook heel erg fijn! Mijn mama en ik weet dat Dzjez ook graag bij zijn mama wil, maar die kan lopen. En klimmen, en lezen en zo, dus die hoeft niet zo vaak. Dat scheelt, maar toch.
Grutte groet
Ik heb lekker de hele dag buiten gespeeld. De buitendeuren stonden open en dan kan ik lekker heen en weer, dingen pakken en meeslepen en duidelijke gesprekken voeren met iedereen.
En lekker snoepen! Ik heb een kinderei gekregen en ontbijtkoek. Ja dat zijn de dagen en soms wordt de tuindeur op een kier gelaten en is m’n allerte kierenzintuig geprikkeld en ren ik er door, HUP de straat op. Gelukkig was buurvrouw Greet er om me op te vangen…. En Siebe, die achter me aan rende. Zo leerde die Greet ook kennen. Win-win!
Siebe heeft trouwens opvallend veel gelezen in zijn boek “Grijze Veder” een spannend fantasieboek. Ik ga die ook op mijn lijstje zetten.
Om half 5 zijn ze na een groooot bord macaroni vertrokken naar Gent, dan zwaai en knuffel ik en ga weer door met dingen doen tot de volgende keer dat ze er weer zijn (of Skypen of Facetimen). Dat is het voordeel van herkennen en ik weet dat ik straks ook een lekker bordje krijg!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 