tiswat en de rode draad

Als je als baby geconfronteerd wordt met een geluidsmuur van blije kinderstemmen, speelgoed, waar goed mee gespeeld wordt, afgeroomd met het geroezemoes van de volwassenen, plus al die verschillende handen waar je door heen gaat, dan loop je het risico van een onrustige nacht.

Dat komt door de echo.

Dat had ik. In eerste instantie sliep ik goed, maar ineens was er de echo van al die indrukken en die moest ik even verwerken. Dat doe je met je ogen open en een schijngevoel van honger.

Niet dat ik het niet gezellig vind hoor! Ik vind al die aandacht en goede verzorging hartstikke fijn, ik moet er gewoon aan wennen.

Ikke niet, ik wentel me in de aandacht en de mensen en zeg altijd maar zo: Hoe meer hoe beter.

Eerst stond daar ineens Beppe op de stoep, of beter gezegd in de achtertuin, want die voelt zich al lekker thuis bij ons. Ik moest even denken wie dat ook al weer was, maar toen ik op haar schoot zat, herkenden mijn billen haar al (ik weet wat billen zijn en kan ze ook aanwijzen!). We hebben Kiekeboe gespeeld en alles was goed (deze foto was vlak na de ‘BOE’)

Zelda, Papa en ik zijn gaan fietsen en ineens waren we bij het strand! Niet heel groot, maar met zand en water en een soort speelfort er op. Dat is dus om de hoek van ons huis en daar wordt papa hypervrolijk van. Voor als het mooi weer is. En ik ook.

Thuis was daar ineens Janiek, die is vrijwel even oud als ik en we hebben al eens een binnenbuikse ontmoeting gehad (hij in die van zijn mama en ik in die van mijn mama) in Dronten. Op één of andere voorlichtingsavond. Hij had z’n moeder (Mariska), papa (Jeroen) en zus Sanne mee. Zijn papa was een collega van mama of zo.

We hebben gespeeld met Lego, boekjes en de zachte blokken. Eerst los van elkaar en later ook een beetje samen. en dat was gezellig. Papa ging met Siebe hardlopen, want Siebe had te veel energie over nadat hij met ‘de-jongens-op-het-plein’ had gevoetbald. Zij zijn ook naar het strand gelopen.

Aan het eind van de dag kwamen Evelyne, Philine en Lauren ook nog en was het helemaal een bonte boel vol gezelligheid. Ik denk dat dit het ‘tiswat-momentje’ was van Jay. Is goed. Spoedcursus Wennen Aan Gezelligheid.

Nee, Naarden is niet naar,
Naarden is Vrolijk, Aardig en Blij.
Ik kan goed aarden in Naarden.

Enfin, als er één ding duidelijk is dat er duidelijk sprake is van een rode draad, oftwel een bloedlijn, oftewel bloedverwantschap. Het klikt zo goed tussen de broertjes en de zus, dat je het buiten op straat hoort. Zelda die zo goed voor ons zorgt en samen met Siebe speelt en grapjes maakt.