Bij mij begin de eerste consultatie om half 7.
Ik had niet echt het gevoel dat iedereen daar even blij mee was…. Papa in ieder geval niet. Mama was al op, die ging werken. Maar goed, ik was wakker en had dorst, want gisteravond, had m’n eten als gevolg van een licht claustrofobisch gevoel in m’n maag de behoeft om een ander oord te zoeken. Op m’n matras dus.

Ik heb eigenlijk niet veel gegeten, maar wel genoeg gedronken en toen was er iets raars. Ik ging alleen naar de crèche! Jay bleef thuis. Echt! En niet in de bakfiets, maar de fiets van papa (dan kan hij nog harder). Ach ja, na 2 meter was ik het vergeten.

Op de crèche was het al gezellig druk, dus dan ben ik snel vertrokken. Jay zou later komen…. zei papa.

Klopt!

Ik sliep nog en moest naar het consultatiebureau. Eerst heb ik gedronken en bij papa op de tafel gestaan in de wipper. Hij aan het werk, ik baby.

Gezellig keuvelen en lachen. Ja leuk! Papa die een andere taal praat en hard lacht. Toen kwam eerst Zelda en veel veel later pas Siebe. Die heeft lang uitgeslapen. Kan allemaal, want het is vakantie.

En dan gaan we weg. In de bakfiets én de andere kant op! Naar een gebouw dat ik me vaag herinner. er was een aardige mevrouw, dus ik lach wat. Ik mag naakt op de meetschaal en op de weegschaam en ze gaan een hoedje maen voor me, want ze meten m’n hoofdomtrek. Prima zeg ik!

Toen gingen we naar een andere mevrouw, ook zo vriendelijk, dus ik lach en zo en ze doet wat dingen met me en luistert naar m’n hart.

En dan ineens houdt papa me goed vast en een PIJN!!! WOW, tijd om te brullen en terwijl ik al wat afneem in volume NOG US!! Daar moest ik nog harde van brullen!! Wat gemeen zeg!

Gelukkig nam de pijn snel af en gaf papa een flesje, dus toen ik in de bakfiets lag was het al weer goed, op 2 pleistertjes na.

Op de crèche aangekomen, lag ik hard te slapen en ik bleef slapen.

Ik heb veel geslapen en genoeg gedronken. Voor de rest niks. Een beetje pijn slaat mij niet uit het veld.

Ik vond het HEEL raar toen ik ineens papa zag. Ik was net een lekker boterham aan het eten en HUH. Maar wat gebeurt er? Hij legt Jay in de wieg, geeft mij een knuffel en gaat weg! Ik heb wel 12 seconden gehuild, toen was ik het vergeten.

Ik was wel blij toen hij voor de tweede keer kwam in de namiddag, want toen gingen we samen weg. Dat is beter.

Morgen op vakantie!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.