Opstaan stond in het teken van weggaan. Nu staat opstaan altijd voor beweging, want blijven liggen zou een compleet andere lading geven aan het woord.

Dat doet me denken aan een mooie waarheid. Blijkbaar zijn er een aantal plekken op de wereld waar mensen veel ouder worden dan de rest van de wereld. Met noemt dit de blauwe band, geloof ik.

Het zijn allemaal eilanden en één van de belangrijkste redenen is dat die mensen veel vis eten. Binnen deze groep van eilanden is er één eiland bij Japan, waar mensen nog ouder worden. Dat moet onderzocht worden en wat blijkt?

Op dit eiland kent met een woord, ‘Kitsjurà’ of zo en dat betekent ‘Zin op op te staan’. Met andere woorden, zin in opstaan zorgt er voor dat je ouder wordt, dus…

Vandaag had ik zin om op te staan.

Het huis was één grote koffer en het moest allemaal in de kleine koffer. Het is gelukt. En een paar extra tassen. Alles ging in en op de auto en we waren klaar om te vertrekken.

We gingen op een supergrote boot! En nadat papa had gecontroleerd of m’n hoofd tussen de spijlen door kon (dat kon niet, mijn hoofd is veel groter dan de spijlen breed zijn) mocht ik lekker naar het water kijken en naar de vogels en boten en golven.

Mijn haar nam spontaan de ‘Coup de Vent’ aan (dat is wat anders dan Egypte). Dat was nodig want het zat vol met limonade, die ik er vol overtuiging in had gespoten.

Irene, Noa en Quin waren ook op de boot en nog 1000 andere mensen. Knap hè, van zo’n boot.

Ik ben ook lekker buiten geweest met papa. Gezellig hoor, al die mensen die zo lief naar me kijken en kied-kiede-kiede en zo doen.

Dat doen ze ook als ik in de bak lig en dan lach ik vriendelijk terug, maar waarom doen die mensen dat allemaal? Waarom lachen ze naar mij? Is dat omdat ik een baby ben?

Want waarom lachen mensen niet meer naar mensen? Volgens mij worden dingen dan een stuk beter.

Papa en mama hebben op het eiland ook een bakfiets gehuurd mét Maxicosi en dat betekent dat ik mobiel ben en de ‘mobillen’ van mama kunnen trainen door om het eiland en naar het strand te fietsen.

Het leven is mooi.

Ons huisje is supermooi met een hele grote (speel)tuin. Daar kun je lekker ravotten (raar mooi woord).

We hebben heerlijk spaghetti gegeten helemaal achter in de tuin. Dat was een idee van Siebe (en mama, maar papa vond dat te veel gedoe, maar hij werd over-ruled) en het was heel gezellig en mooi. 10 meter verder en je staat in de zee.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.