Tegen alle verwachtingen en hoop in, werd ik wakker om 5 uur 33.
Toen ik het gekraak van de haastige voetstappen op de trap hoorde, gaf ik even wat gas bij. Toen papa terug boven kwam en ik het flesje zag werd ik stil. En ging zelfs nog eefjes slapen. Tot 10 voor 6. Tsja, weet ik veel! Ik kan nog niet klokkijken en ben gewoon wakker.
Goed gehumeurd, dat wel. Ik ben fijn gaan spelen en papa kijk er wat naar met dichte ogen. Dat kan hij goed. Niet bij voorlezen, dan moeten ze wel open.
Daarna TWEE btrrrhammen gegeten en water gedronken en toen was mama daar! Gezellig met Jay! Zelda bleef nog even liggen en Piebe, kwam ik achter, was weg weg. Alhoewel ik dat nog steeds niet echt geloof.. en denk dat hij zo beneden komt. Ik weet het, hij is op kamp!
Na gezellig spelen met Zelda, mama en Jay en na mijn middagslaapje gingen we in de bakfiets naar het strand. Ons eigen strand op 7 minuten van ons huis. En daar sta ik dan. Naakt met zwembandjes en een onuitputtelijke ontdekkingsdrang. Ik wil alles zien, overal op en hoe verder hoe beter.
Ik hou van ruimte en heb ruimte nodig, anders word ik boos…. Niet echt hoor, maar terwijl ik groei, moet ik grenzen zoeken. Als ik dat niet doe, ontwikkel ik niet. Dus.
Met m’n tenen in het water, met m’n voeten in het zand, en de blik op oneindig en, oh ja, papa achter me aan als ik echt te ver ben. Bijna bij de golfclub (zonder referenties).
Ik wordt als een soort sportbaby op een sporttas met handdoeken en boeken naar het strand getransporteerd. Multifunctioneel. Daarna lig ik lekker in de zon (ingesmeerd mét zonnehoed, voor de Olma’s en Beppe’s) te genieten van de warmte.
Ik kan al bijna draaien. Dat geeft de vrijheid om meer om me heen te kijken en dat doe ik graag. Veel zien, daar hou ik van.
Ik ben een gemakkelijke baby al zeg ik het zelf. Eigenlijk lach en babbel ik vooral, behalve als ik honger heb. Ik ontdek dat ik op verschillende manier kan kommunieserun door op verschillende manieren te huilen. Heel hard bijvoorbeeld als ik erge honger heb.
Uiteindelijk word ik moe en moeten we naar huis. Ze kunnen mij altijd op een fiets zetten en eigenlijk ook in laten zitten, want zo leuk vind ik het. Als we thuiskomen, wil ik er NIET uit, dus mag ik lekker blijven zitten. Ach ja.
Zelda heeft me eten gegeven en daarna was ik moe. Zo’n dag blijft je niet in je warme kleren zitten.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 