Vandaag gingen we vroeg op weg naar de crèche en als papa vraagt, “Zwaai even naar mama”, dan doe ik dat.
Jay niet fysiek, maar wel in z’n hoofd. En met z’n hoofd, daar zwaait hij ook mee. Jay wordt beweeglijker en beweeglijker en dat is leuk om te zien.
Als hij ’s ochtends op de bank ligt om verschoont te worden, dan kruip ik er even naast en aai ik hem over z’n bol. Jay lacht en kirt dan naar me. En ik zeg dan lieve woordjes terug.
De foto hierboven is trouwens van gisteren, die was verdwaald op papa z’n aaiPhone en kwam hij vandaag tegen. Hij had me even op de tafel op m’n buik gelegd en ik moet zeggen dat ligt best goed. Dan heb ik iets meer macht over m’n armen en kan al goed m’n hoofd omhoog houden.
Ik heb weer een mooie dag op de crèche gehad, maar heb wel veel geslapen. Met die warmte is dat ook wel lekker. Pff, wat was het warm zeg en morgen nog warmer. Misschien maar weer naar het strandje!
Mama kwam ons ophalen en toen we thuiskwamen was Zelda daar en heb ik fijn met haar gekird en gelachen. Haar haar kriebelt ook wat in m’n gezicht en dat voelt best grappig.
Toen ik thuiskwam was ik wat weerbarstig, maar uiteindelijk werd dat opgelost door eten en drinken. Ik heb gewoon honger en moet eten. Dat zit in de familie blijkbaar. Lage bloedsuikerspiegels zijn niet goed voor een goed humeur. Integendeel.
Maar met de lekker mamapasta en Nijntje was ik er snel weer bovenop. Bovenop genoeg om nog wat op te blijven, maar toen was ik klaar. Papa vraagt dan “Naar bed?”. “Ja”, zeg ik dan en zwaai naar Jay, zwaai naar Zelda, loop naar mama en zeg “KUS” en mama smelt en ik zeg daag en ga met papa naar boven.
Boven legt papa nog even uit waar de kietelknopjes zitten bij me en ik heb er heel veel. Onder m’n voeten, m’n bovenbenen, m’n buik, m’n nek, m’n schouders, eigenlijk overal en ik maar giechelen!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 