In ieder geval was ik vroeg wakker.
Be awake dus.
Dat komt door de warmte en dat is logisch, dat vindt papa ook. Ach ja, ’s ochtends is het lekker koel en kunnen de deuren even open. En Veel drinken, want dat is nodig na een nacht goed zweten. Pas daarna een boterham, een hele en die eet ik dan op en dan wil ik nog één en dan blijkt dat het oog groter is dan de maag. Het kan ook zijn dat de eerste ‘ik-heb-gegeten-impulsen’ m’n hersens hebben bereikt en ik daardoor geen honger meer heb.
Be ready dus.
Olpa en Olma hebben ook nog gebeld (en papa heeft alleen een foto van Olpa gemaakt! Niet slim) uit het verre Frankrijk. Dat was heel lastig geweest want KPN werkte niet mee. Voor iedereen in Frankrijk. Al dat gebel en geïnternet, het is nergens goed voor dachten ze, dus hebben ze de knop een beetje omgezet.
Be connected of niet dus.
Nou ja, na 1 minuut in volledige stilte en stokstijf naar Olpa Olma te hebben gestaard, kwam er eindelijk terug leven in me: “Olpa” riep ik en dat is Olpa en Olma in één. Ze hebben het erg naar hun zin en dat komt goed uit. Wij ook!
Be happy dus.
Daarna zijn we gaan shoppen met z’n allen en dan zijn we een hele ‘groep’. 4 in totaal en ik aan het stuur mét een beker water in m’n hand. Afgewisseld met een koekje dat ik steevast ‘Nijntje’ noem.
Thuis was bed voor mij! Ik lag al te slapen in de auto en toen ik wakker werd, was ik compleet nat van het zweet! Mama was met Jay aan het fietsen. Be on the road dus.
Ja, we zijn op zoek gegaan naar zwamachtige gedroogde paddestoelen en die hebben we niet gevonden. In geen enkele winkel in Bussum! Echt waar. Wie we wel gevonden hebben is Evelyn, die liepen we zo maar tegen het lijf. Ook zij faalde in het vinden.
Uiteindelijk kwamen we met lege handen thuis, maar moesten weer weg, want Dzjez wilde ook! Samen hebben we getoerd en hebben nogmaals bewezen dat Dzjez geen echte fan van echte geiten is.
Maar de tocht had een miraculeus einde. We vonden de zwamachtige gedroogde paddestoelen… Bij de Thai op de Keverdijk. Gratis, mama heeft nieuwe vrienden gemaakt! En de belofte er eens te gaan eten.
Be lucky dus.
Thuis kwam Henriette en ik ben stoer in het water gesprongen. Nou ja, niet helemaal expres… In ieder geval koelde het lekker af!
Be-babbe-loe-bab.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 