Dat is de mededeling waar papa het vandaag mee moest doen toen hij me op de crèche ophaalde….

Dat was overigens pas de tweede keer, dus dat valt reuzemee. Een echte uitleg had ik er niet voor. Ik had gewoon een soort binnenDzjez, die gewoon zin had om kindjes te duwen en aan hun haar te trekken. Ik weet het, het is niet goed. Ik ben er niet trots op, maar soms heb je het gewoon.

Wat wel zo was, is dat toen ik thuis kwam ik eerst een hele beker water met Roosvicee. Daarna voel ik me altijd een stuk beter. Misschien heeft het één met het ander te maken? Ik ga papa vragen het te vragen.

De dag begon goed. Ik was al vroeg wakker en toen kwam mama met een flesje melk en ging ik weer slapen. Papa snapt er niks van, want als hij het doet, slaap ik niet. Logisch toch!

Het was in ieder geval weer ene mooi begin van de dag. Met weinig ontbijt en een fijne rit naar de crèche.

Ik was ‘op tijd’ wakker en kwam met papa naar beneden. Goed moment, want mama was er nog en dan kan ik nog even drinken bij haar. Beter dan een flesje zeg ik!

Daarna babbel ik honderduit, maar op een gegeven moment wil ik weg. Dan ben ik klaar in m’n wipper, heb een volle buik en denk: Fietsen. Lekker hobbelen naar de crèche.

We kwamen aan in een andere zaal dan anders, want Manja was er nog niet. Ik heb er geen probleem mee, maar Dzjez was niet blij. Geen bekende kinderen, onbekende ruimte, speelgoed niet op z’n plek, hij wilde niet dat papa weg  ging.

Uiteindelijk, een paar minuten nadat papa weg was, werd hij stil en ging spelen om vervolgens boeverig te worden. Tsja, het één kan een gevolg zijn van het andere.

Ik was ook wat van slag en heb niet veel gedronken en heb een direct lijntje met mama. Die heeft zich de hele dag afgevraagd hoe het kwam dat ze zo weinig kon kolven. Daarom dus.

Mama is beter dan een flesje.

Boef, boef, valt wel mee hoor. Soms moet je dingen ook niet overdrijven vind ik.

En aan de andere kant mag je ook best een keer een off-day hebben.

Zowel vanochtend als vanmiddag heb ik met m’n auto’s gespeeld! Ik hou daar van en kan niet wachten (nou ja bijna niet.. eerst even eten en Het Blauwe huis kijken. Dat is nu één van m’n lievelingen) om er meet te spelen.

Ook met de grote auto, daar wilde ik mee naar binnen en dat mocht niet en toen werd ik door de auto bestraft. Die kieperde achterover. Niks aan de hand hoor, alleen een gewetst ego.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.