Hoe moet je beginnen als je het einde al kent.
Dat is een vraag die je heel lang bezig kan houden.
Of niet.

Gewoon beginnen dus. Met veel te vroeg wakker worden voor het weekend. Kwart over 6 if zo en ondanks papa’s grote hoop dat ik weer in slaap val, is die tegelijkertijd ijdel. Ik doe dat niet. Voor de show lig ik even roerloos, maar dat is om me voor te bereiden op echt wakker te zijn.

Het is heel gezellig, dus dat scheelt en maakt de ochtend gezellig en leuk.

Ik zat nog wel even vast op de bakfiets. Terwijl ik me klaar maken was om te vertrekken, bleek dat m’n benen net te kort waren voor de stang. Tsja, dat is wat je nu noemt een penibele situatie…

We zijn met z’n allen boodschappen gaan doen en daar is vanallus te zien. Ik heb het in ieder geval druk met zwaaien, want er zijn genoeg mensen.

Na 2 koekjes en een bekertje water wil ik er uit! Gelukkig zijn we klaar in de Lidl en heeft Jay honger, dus kan ik even uit. Vervolgens trek ik een sprint waar Usain Bolt jaloers op is. Ik ren naar de draaideur, kijk niet achter om, maar zie ineens papa voor me. Shoot! Die is sneller.

Ik probeer het nog een keer en deze keer… mislukt het weer! Weer is papa te snel en ga ik terug in de winkelwagen. Daar was ik eerder al bijna uitgevallen, toen ik dacht dat ik recht op kon staan. Gelukkig vin mama me op, met Jay in de arm, die een harde PIEP gaf, want die was rustig aan het drinken.

Ja, dat was wel even schrikken.

Het ene moment ben ik rustig aan het drinken en het volgende moment vlieg ik bijna door de lucht. Die Dzjez, dat is me er één.

Ik zat vandaag in de MaxiCosi, dus had een goed uitzicht op de winkel. Dat is beter en anders dan in de kinderwagen. Dan kun je alleen maar omhoog kijken. OK, je wordt er een plafond expert van, maar uiteindelijk is daar weinig te beleven.

Ik had eigenlijk da de winkel een off-day. Ik moest heel lang, heel hard huilen en er was weinig wat hielp om me te doen stoppen. Soms even, maar meestal niet. Ik denk dat ik pijn in m’n buik had, maar ik weet nog niet waar die zit.

Uiteindelijk ging het goed en heb ik gezellig gelachen met mama. Een lachebek ben ik. Een enige echte en dat blijf ik m’n hele leven doen. Dat is het plan!

Ik ook! Met jou en dan zijn we straks de lachende ridders van Naarden. Behalve als we heel stil moeten zijn op een spannende missie. Dan glimlachen we alleen, stillachen dus.

Ik heb trouwens ook een nieuwe kietelvriend gevonden. Nou ja vriend, het was een meneer die me ongevraagd onder m’n voeten kietelde, omdat dat leuk is en omdat mensen dat kunnen bij kinderen. Dat blijft een stom fenomeen.

Toen we thuis kwamen lag ik te slapen in de auto en toen ik wakker werd heeft papa me snel met een flesje in bed gelegd. Dat was maar goed ook, want ik was best wel moe. Ook Dzjezjes worden wel eens moe.

Even de batterijtkes opladen voor ene gezellige middag. We hebben lekker gechilled en de Nijntje film gekeken en Teletubbies. Het was zo halfbewolkt en niet echt warm meer. Gelukkig wordt het volgende week weer mooier weer heb ik gehoord.

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.