Of eigenlijk avond, of nog eigenlijker gisteravond. Je zou kunnen zeggen dat ik lachend in slaap val. En als dat zo is, zal ik ook wel lachen in m’n slaap of in mijn dromen. Dat is goed. Dan wordt je ook weer vrolijk wakker.
Het was mijn derde werkdag alweer, want de nieuwe pomp was er nog steeds niet. Arme Dzjez, dan moet hij alleen naar de crèche. Niet dat ik denk dat hij het erg vindt hoor. Het is een echte gangmaker en daar heeft hij mij niet voor nodig.
Haha, zo is het! Ik was gelukkig wel op tijd wakker. Voordat papa de kans had het te doen. Niet dat ik dat erg vind hoor, maar dan zie ik mama ook nog even. En dan kan ik Jay nog even uitzwaaien.
Het was trouwens behoorlijk fris vanochtend en we gingen in de bakfiets. Niet dat het één met het ander te maken heeft, maar in dit geval was het een voorbode van een warme dag. Lekker nazomeren.
Op de crèche betekent dat nog steeds factor 100, want dat moet volgens de reglementen en dat heeft twee gevolgen:
Ik ben en blijf de kleur die ik heb
Ik ruik naar typische zonnebrand. Ik bedoel maar.
Ik niet. Ik ben aan het werk 😉 en heb veel bezoek waar ik interessante schatergesprekken mee moet hebben. Beneden bij de lunch of als er weer van die vrolijke gezichten boven de wieg komen kijken.
Ik ben wel de enige die mag slapen overdag en dat is maar goed ook. Want zo’n werkdag is best vermoeiend kan ik je zeggen.
In had ieder geval was het weer een mooie dag en heb ik me GOED vermaakt. Dat is wat ze tegen papa zeiden toen hij me op kwam halen. Yiehaa, zeg ik dan en Papah. Lekker op de fiets weer op weg naar huis.
Papa ging koken en ik ging met mijn rug tegen zijn benen aan staan. Zo gezellig samen en toen wilde ik Beer kijken en eten. En dat heb ik gedaan. Mama was ook al thuis met Jay inmiddels, maar ze moest achter parkeren want er stond weer zo’n stomme bus voor de deur!
Daar wordt mama niet vrolijk van. Dat gedoe! Maar dan is ze gezellig weer thuis en Jay ook.
Die Jay, die maakt wat mee op een dag zeg.
En dat is nog niet alles, want als ik thuis ben moet ik weer werken van papa. Deze keer op mijn buik op de tafel. Goed voor mijn nek, zegt’ie. Het grappige is dat ik al behoefte heb om te kruipen en ik vind alles best. Dan maak ik weer iets mee en daar gaat het om!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 