Ik kan het niet laten. Mijn brein geeft onafhankelijk van mijn wil door dat ik woorden moet herhalen. De één na de ander. Dat betekent dat papa en mama en Jay op hun woorden moeten letten. En op hun tellen ook! Want wat het woord ook is, ik herhaal het. Zo leer ik bij.
Ik begin ook al zinnen te zeggen zoals ‘Daar ben ik’ of ‘Boterham eten’. Jaja, het is begonnen. De rivier in mijn hoofd die Woordenstroom wordt genoemd is ontdamt, oftewel wat ik vroeger niet kon benoemen en wel kon begrijpen, kan ik straks ook benoemen.
En omgekeerd, ik ga woorden en zinnen koppelen aan gebeurtenissen en emoties. In dat opzicht ga ik een leerzame en bepalende tijd tegemoet. Gelukkig zijn papa en mama niet van die kleinzerigen en schrikkerigen, dus als ik val krijg ik geen aandacht, tenzij het bloed er uit gutsts…. ik vind dat goed, kleinzerigheid leidt af.
Vanochtend lag ik gezellig even bij Jay in de box.
We zijn ook samen naar de speeltuin geweest en met samen bedoel ik inclusief Jay. Papa was druk aan het bellen op zolder en had dus geen tijd. Wel stom dat het echt mooie weer voorbij is maar dat is geen reden om m’n schoenen niet uit te trekken. Voordat ik het zand inloop heb ik m’n schoenen al uit. Is beter, geen zand tussen onder de voetzool!
Tessa kwam ineens en dat was een fijne opvolging van de wip-ervaring in de speeltuin. Cool.
Wij, ik en Dzjez, hebben een speciale band met Tessa. Die kan zo kijken en dan moeten we lachen en aan haar gezicht zitten. We hebben zo lekker gekird en gelachen.
Ik mag telkens op de grond spelen en dat is maar goed ook, want ik lig graag met mijn armen wijd en ik draai graag om m’n as. In de box loop ik tegen de muren op! Ik heb de ruimte en de vrijheid nodig.
Nu nog om te bewegen maar straks om te denken. Ruimte om te denken. Mijn eigen gedachten en daar op voortbouwen, ik ben benieuwd waar dat toe leidt…
Ik begin ook meer en meer geluiden te maken. Gada, Gada, Koedi, Koedi, geen idee wat het betekent, maar het klinkt goed! Ik ga er mee door. We zien wel waar dat eindigt…
Deze was nog van eergisteren toen papa en ik de Senseo terug naar de winkel hebben gebracht. Fietsen is keigaaf!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 