ik ben gewoon opgestaan. Keuirig om 20 over 7, heb keurig ontbeten, 2 boterhammen en zo. Ik heb gelezen, gezellig gedaan en al die dingen maar op een gegeven moment wil je weg. Niet meer thuis zijn en op pad. En als dat niet snel genoeg gaat, dan wordt ik heel ongeduldig. HEEL ONGEDULDIG.
Dan jengel ik, dan zeur ik, dan val ik plotseling op de grond, huil, tot dat we gaan en uiteindelijk gaan we. Naar de Vesting, want daar zijn allemaal gave dingen te zien. Oude beroepen en MUZIEK!
Eerst een draaiorgel en die werd aangedreven door een benzinemotor uit 1920. Ik bedoel maar, waar haal je de puf vandaan! en ut klonk GOED!
Er was ook een hond, die vond ik dan weer minder goed, maar het zeemanskoor onder aan de brug was dan weer fantastisch. We zijn nog naar de kerk en het gemeentehuis geweest en toen naar huis. Papa ging weg, naar London waar ze raar praten. Ik heb hard gezwaaid! En daarna ben ik gaan slapen.
Samen met mama heb ik nadat ik wakker werd een heerlijk rest-van-da-dagje gehad. Samen met Jay ook natuurlijk. De drietjes. En ik heb heerlijke pasta gegeten. Ik kan zeggen, het leven is goed.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 