Leuk hoor, zo’n broer die een ‘Verrassingsstukje’ schrijft en mij compleet vergeet! En niet expres ook! Gewoon omdat hij er niet aan heeft gedacht en dat is een hele goeie reden om boos te zijn!
Zo, klaar.
Ik ben nooit lang boos, dat zit niet in mijn persoonlijkheid. Die is opgeruimd en vrolijk en alerter en alerter, maar ook meer en meer Jay. Dat hoort bij m’n leeftijd. Ik begin nu m’n persoonlijkheid te ontwikkelen.
Vanaf nu wordt het meer en meer mij en ik neem je mee op deze reis. Oh ja, m’n haar begint ook te groeien. Heel erg blond, wie had dat gedacht. Mama niet. Die had me heel anders voorgesteld. Donker… Ik denk dat dat nog komt.
Tot die tijd draag ik een hoed.
Papa heeft ons naar de crèche gebracht. Die was vannacht in eens weer thuis! Ik was zo van slag dat ik best lang gepiept heb ten kosten van de slaap van de één en ander. Gelukkig houden ze zielsveel van me….
Ik werd direct geknuffeld en Dzjez zette een hel op. Klaar om te spelen.
Toen mama me kwam halen en achterin zette zonder gordel, zag ik m’n kans schoon. In NO time zat ik achter het stuur. Ik ga later coureur worden, of taxi chauffeur of ga gewoon lange ritten maken omdat ik dat leuk vind. Voorlopig zijn die ritten met iemand anders of in mijn hoofd.
Dat is eindeloos, avontuurlijk en milieuvriendelijk. Wat wil je nog meer.
Nog even dit. Een regenboog, mama kwam die onderweg tegen. Papa was in Londen en ze moest daardoor aan hem denken. Dat zei ze. Mooi hè! Ik weet zeker dat papa ook aan haar dacht.
Toen.
Op dat moment.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 