Het is al weer even geleden, moet ik toegeven met schaamrood op m’n kaken, maar dat is altijd beter dan het stinkbruin/geel op m’n billen.

OK, dat klinkt niet fijn, maar is wel de realiteit. Dat gebeurde natuurlijk in de nacht voordat papa naar Londen moest en mama moest werken. Ik zeg altijd maar zo, als je het planned, plan het dan zo onhandig mogelijk.

Enfin, het verhaal is dat ik woensdagavond misselijk was en een paar keer heb overgegeven om het vervolgens af te maken, midden in de nacht, met een volle en ontiegelijk stinkende luier. De volgende morgen werd ik best goed wakker en heb vrolijk gelachen en zo. Niet echt veel gegeten, dus kon gewoon naar de crèche.

Maar op de crèche was ik niet echt mezelf vonden ze. Ik was niet über-vrolijk en superspeelbaar en daarbovenop een beetje hangerig. Oh ja en een beetje verhoging. Dat is voldoende om alle alarmbellen te laten rinkelen….. en de telefoon van mama.

Uiteindelijk ben ik eerst gaan slapen, is zij naar huis gegaan en hebben ze haar gebeld toen ik wakker was.
Uiteindelijk was ik thuis en had best goed geslapen.
Uiteindelijk had ik vooral zin om buiten in de speeltuin te spelen en zo.
Uiteindelijk zou je kunnen zeggen dat alles een storm in een glas water was, of een tornado in een emmer, of iets dergelijks.
Uiteindelijk ben ik niet echt lang ziek geweest en eindigde de belabberde en bekladderde dag in een gezellige middag met mama en Jay thuis.

En ik ben dan een leidend voorwerp (of lijdend, ik weet het niet meer). Niet dat ik dat erg vind hoor (geen van de twee), ik ben gewoon een vrolijke baby.

Maar afgelopen nacht was het anders. Toen was ik wel een lijdend voorwerp. Net als Dzjez moest ik eerst overgeven, voor de eerste keer in m’n leven en daarna had ik ook een luier waar stinkdieren jaloers op zijn!

Dat betekent natuurlijk wel een nacht vol onrust en weinig slaap en dan heb ik het niet over mezelf.

Maar goed dat was vannacht en ik moet het nog over gisteren hebben, want er was nog een papafietje, alleen was het niet papa deze keer, maar mama! Zij was het die de oorzaak was van mijn tijdelijke wasmandaffaire. Goed voorbeeld doet volgen moet ze gedacht hebben en ik dacht…. Tsja, wat dacht ik eigenlijk. Ik vond het wel weer een mooi avontuur.

Er was ook nog een verrassing! Olpa en Olma kwamen. Super gezellig, want dat betekent 2 paar armen om extra door geknuffeld te worden. Dat is altijd fijn!

Dzjez werd daarna ontvoerd…

Nou ja ontvoerd, ik ging gewoon mee naar de winkel om een kadootje te kopen voor José. Die is namelijk jarig en ik mag niet zeggen wat we gekocht hebben. Dat is een geheim en een verrassing bovendien.

Het leverde mij wel een rit op in de autoooh. Mooi is dat zeg. Jammer dat ik niet achter het stuur mocht. Dat was helemaal geweldig geweest, maar daar moet je langer dan 1meter50 voor zijn. En 18 geloof ik. 18 jaar en dat ben ik nog net niet, geloof ik.

Ik dacht ook nog dat Jay wel zin zou hebben in een flesje melk, maar uiteindelijk mag dat niet. Hij mag alleen maar moedermelk van mama en niet van de koe. Daar is’ie nog te jong voor. Nou ja, dan drink ik het gewon op. Lekkerr. Ik drink graag en veel melk.

Er was ook nog een andere verrassing.

Siebe en Zelda waren er ineens. Dat was een fijn weerzien en veel geknuffel. Ze blijven het hele weekend en dat is mooi!

It wie wer in moaie dei.

Deze slideshow vereist JavaScript.