Ik kan met de haarkuur waar ik de dag mee afsloot beginnen.
Dat was dus geen vla maar yoghurt en een iets te enthousiaste eetgewoonte. Dat begint met m’n vingers en in een bui van overmoedigheid, pak ik het hele kommetje en zet het op m’n hoofd! Alles voor de ideale krul.
Verder was het een thuisdagje, waarin ik vooral “Nie doenn” zei (dan bedoel ik eigenlijk ‘nee’ maar ik haal dat dan door de war en vandaag was ik dus in zo’n dag. Niets wil ik dan ook de dingen die ik wel wil. Dat is een hele conflicterende situatie. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor m’n omgeving. Die gaan dan maar gewoon door.
Nadat ik niet een schone luier wilde en niet m’n broek aan wilde, niet naar beneden en zeker niet m’n schoenen aan, gingen we naar de bakker (wat ik ook niet wilde). Dat was best leuk en we hebben krentenbollen gekocht. Daar had ik natuurlijk geen zin in 😉
Nou ik wil wel hoor.
Vandaag ben ik naar het consultatiebureau geweest en ik ben groter dan gemiddeld en helemaal gezond. Fleurig en opgewekt en m’n reflexen zijn goed. Het enige is dat ondanks het feit dat ik groot ben, Dzjez was 4eneenhalve centimeter groter en 1,2 kilo zwaarder. Hij was dus een reuzenbaby.
Ik heb dan weer brede schouders en smalle heupen. De basis voor een 10-kamper (dat wil papa graag). Mooi dus.
ik heb ook vast voedsel gegeten. Eerst bananen, later op de dag worteltjes. Niet dat ik het van harte doe, maar op één of andere manier hebben mijn smaakpupillen er dan weer wel zin in. Ik moet wel, want papa en mama willen het allerliefst dat ik doorslaap.
Veel eten overdag, verzadigd in de nacht.
We zullen zien.
Olpa en Olma kwamen en dat was een verrassing! Dat betekent knuffelen en gezelligheid. En Oplpa en papa gaan de voortuin voorbereiden, wodat ik en Dzjez er kunnen spelen, zonder dat we weg kunnen lopen…. Alsof ik al kan lopen.
Bij mij moet je geen deur open laten staan en ik ben weg, behalve als er iets engs is. Ik herken enge dingen en categorizeer ze ook al zodanig tegenwoordig. Met andere woorden ik word eindelijk een beetje bang. Tsja.
We kregen nóg meer bezoek, Janine, Robin en Sofie. Janine is iemand van mama haar vroeger. Leuk dat dat ook in het heden kan!
De rest van de dag heb ik nog regelmatig “niet doen” geroepen en als ik papa en mama mag geloven doe ik dat zelfs in m’n slaap, ik bedoel maar!
Het eind van de dag sas er één van zingen. Op het onverwachte af. Ik ben haast extatisch als er gezongen wordt. Kijk maar.
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 