OOMPA is het woord als je te snel Olpa en Olma wilt zeggen.
Dat gebeurde want die waren er vandaag na een hele lange vakantie. Relatief is die vakantie langer voor Jay dan dat die voor mij is. Jay is namelijk jonger dat scheelt.
Eerst zijn we vandaag gaan fietsen. Naar een groot gebouw in het midden van Naarden Vesting. Toen we aankwamen had ik een belangrijke opdracht. Ik moest de paal vasthouden en op één been staan. Ik doe dat dan. Een grote verantwoordelijkheid en papa hielp mama met Jay uit de bakfiets te halen.
Toen we binnenkwamen moesten de dames achter de balie heel hard lachen, zo trots waren zij ook op mij.
Logisch.
Daarna zijn we gaan fietsen terwijl papa hardloopt. Mama heeft haar regenpak aangetrokken en ik en Dzjez hebben even onze wenkbrauwen opgetrokken. Daarna zijn we vertrokken en het heeft niet geregend.
Nou ja een paar druppels en dat is dan jammer. Als regenpak verwacht en verdien je meer, vind ik. En mama had zich er ook zo op verhoogd, de tikkende regen op haar kap, maar ja.
Wij zijn vrij snel in slaap gevallen. Dzjez omdat hij zo vroeg op was en ik omdat ik een baby ben.
Thuis zijn we verder gaan slapen, waarbij Dzjez korter sliep dan ik en Ron en Gerard kwamen om de vloer beneden te maken. Wij moesten naar boven vanwege het lawaai. Gezellig op het bed met een fruithapje. Prima zeg ik.
’s Middags zijn we eerst tegels gaan vinden voor de voortuin. En dat zijn mooie geworden en betekent per definitie een uitbreiding van ons speelterrein met ruim 30 vierkante meter. Mooi meegenomen.
Daarna boodschappen doen en ik zat op de dubbeldekker van Jay, Onderop dus. Handig, relaxed en een mooi uitzicht.
Dat is een zware klus en op de terugweg in de auto was ik in slaap gevallen van alle inspanningen en het gekke is dat ik mijn eigen bed wakker werd….. Nou ja lekker geslapen en goed uitgerust, met als grote verrassing OOMPA dus.
Het was heel fijn om ze weer te zien en te genieten en te lachen en vooral plezier te hebben.
Ik ben blij dat ze er weer zijn!
Ik ook!
It wie wer in moaie dei.
Dzjez & Jay 